Welcome to Tsilivi!
Σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο 4 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Ζακύνθου, ξεκίνησαν τα όνειρα. Εκεί όπου η ζωή ξεχειλίζει τα καλοκαίρια και όλα μοιάζουν να κινούνται σε έναν διαφορετικό ρυθμό τέτοιους μήνες του χρόνου. Χθες το Τσιλιβί έζησε ξανά για λίγο καλοκαίρι. Τα μπαράκια δίπλα στη θάλασσα έμοιαζαν να έχουν γεμίσει κόσμο που διασκεδάζει, η νύχτα έμοιαζε ζεστή και υπήρχε μια γλυκιά προσμονή για το ξημέρωμα.
Γιατί η επόμενη μέρα της συμμετοχής του Χάρη Μαυρία στο Champions League θα έσπασε τη χειμερινή του μοναξιά και απομόνωση. Και στο μπαράκι του πατέρα του, τα ποτά θα ήταν κερασμένα! Ο Γιώργος Μαυρίας είχε ένα απωθημένο. Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκε ότι ο γιος του έχει ταλέντο, ήθελε να τον δει να παίζει στον Παναθηναϊκό. Ποδοσφαιριστής και ο ίδιος, αλλά σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είχε φτάσει να αγωνιστεί μέχρι τη Δ’ Εθνική. Άλλες εποχές τότε, πιο δύσκολες και με την οικογενειακή επιχείρηση να μην αφήνει σκέψεις για καριέρα έξω από τα… σύνορα.
Η οικογένεια διατηρεί ένα μπαρ στο Τσιλιβί, το οποίο λειτουργεί τέσσερις μήνες το χρόνο και είναι το μοναδικό διάστημα στο οποίο αφήνει ο Γιώργος τον Χάρη και την υπόλοιπη οικογένεια και επιστρέφει στα πάτρια εδάφη. Ευτυχώς, ο Χάρης δεν… ασχολήθηκε και ιδιαίτερα με τη νυχτερινή ζωή στο παραθαλάσσιο θέρετρο και προτίμησε την μπάλα.
Η πρώτη μεταγραφή!
«Γιώργο, ο μικρός είναι καλός. Θέλω να μου τον φέρεις». Στις μικρές κοινωνίες έτσι κλείνουν οι μεταγραφές. Ο Στράτος Κουρούμαλος ήταν προσωπικός φίλος με τον πατέρα του και δεν χρειάστηκε να δει πολλές φορές τον Χάρη για να καταλάβει. Η εμπειρία του σε μικρές ηλικίες (σ.σ. προϊόν της ακαδημίας του είναι και ο Ανδρέας Τάτος) τού έδινε μια διορατικότητα παραπάνω, και σε ηλικία 10 ετών ο Χάρης εντάχθηκε στον Ζακυνθιακό. «Ξεχώριζε με την ταχύτητά του, την επιθετικότητά του και το πάθος του για το ποδόσφαιρο», θα πει στο gazzetta.gr ο μέντοράς του ή δάσκαλος, όπως τον αποκαλεί ο 16χρονος μέσος.
«Ήταν συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια», προσθέτει και ξετυλίγει το κουβάρι της εξέλιξής του. Τρία χρόνια μετά την πρώτη του μεταγραφή, η συγκυρία ήταν ιδανική για τον Χάρη Μαυρία. Ένα τουρνουά, ένας σκάουτερ και ένα όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. «Είχαμε συνεργασία με τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και ο Σπύρος Λιβαθηνός ερχόταν συχνά να δει παίκτες. Λάβαμε μέρος σε ένα τουρνουά στο Λουτράκι και μετά μας έγινε η πρόταση. Ήταν τυχερός που βρέθηκε σε εκείνο το τουρνουά. Γιατί καμιά φορά, μια καριέρα κρίνεται από μια καλή συγκυρία».
Η… ερυθρόλευκη παρεμβολή!
Κάθε όμορφη ιστορία θέλει και μια απρόσμενη ανατροπή. Λίγο καιρό μετά το τουρνουά στο Λουτράκι, ακολούθησε ένα τουρνουά στο Χαϊδάρι. Εκεί, ο Χάρης Μαυρίας θα έδινε εκ νέου τα διαπιστευτήριά του απέναντι σε ομάδες όπως η Λεβερκούζεν και η Μίλαν, που επίσης συμμετείχαν. Και ήταν τόσο πειστικός, ώστε να προκύψει ο Ολυμπιακός. «Ήρθαν ο Γιώργος Νταρακλίτσας με τον Αμανατίδη και μου ζήτησαν το παιδί. Μου έδιναν και 15.000 ευρώ για να πάει στον Ολυμπιακό. Περισσότερα απ’ όσα πήρα από τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν τον έδωσα. Είμαι κι εγώ Παναθηναϊκός, όπως γνώριζα πως το όνειρο του πατέρα του ήταν να τον δει με το τριφύλλι στο στήθος».
Κάπως έτσι ολοκληρώνεται η διαδρομή από τη Ζάκυνθο στην Παιανία. Χωρίς χρήματα, ο Παναθηναϊκός θα αποκτούσε τον Χάρη Μαυρία. Με μοναδική συμφωνία να πάρει λεφτά ο Ζακυνθιακός αν φτάσει ο μικρός να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο –όπως κι έγινε– ή αν πάρει μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού. Τα ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο, όμως, δεν αφορούν τις παιδικές ψυχές.
Το συμβόλαιο για ένα παιδί είναι οι αφίσες που έχει κολλημένες πάνω από το κρεβάτι του. «Το όνειρό μου είναι να παίξω στον Παναθηναϊκό. Και μάλιστα για πολλά χρόνια», είχε πει το καλοκαίρι στην πρώτη του συνέντευξη. «Από τότε που γεννήθηκα είμαι Παναθηναϊκός. Εγώ και όλη η οικογένειά μου», είχε συμπληρώσει. Είχε ίνδαλμα τον Γιώργο Καραγκούνη και τον Κώστα Κατσουράνη. Kαι τον Λιονέλ Μέσι φυσικά!
Το ταξίδι στην Παιανία!
Ο Παναθηναϊκός φρόντισε για όλα. Το σχολείο που θα φοιτούσε ο Χάρης, τον ξενώνα που θα τον φιλοξενούσε στην Παιανία, το σπίτι όπου θα έμενε η οικογένειά του. Η απόφαση για τον Γιώργο Μαυρία ήταν εύκολη. Δεν θα άφηνε το παιδί του μόνο του στην Αθήνα τη στιγμή που ήταν μόλις 13 ετών. Μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν στην πρωτεύουσα, επιστρέφοντας στο Τσιλιβί για τους τέσσερις μήνες το χρόνο που έχει δουλειά στο μαγαζί. Δεν βγήκαν χαμένοι, αφού το όνειρό τους θα γινόταν πραγματικότητα, έστω κι αν υπήρχαν τα δεδομένα στάδια από τα οποία έπρεπε να περάσει ο μικρός.
Ξεκίνησε από την ομάδα παίδων με τον Γιάννη Βονόρτα, έπαιξε στην ομάδα εφήβων με τον Βαγγέλη Σάμιο και παράλληλα έπαιρνε συμμετοχές από τον Κώστα Ταράση και σε εκείνη των Κ-21. Ένας τραυματισμός (σ.σ. έσπασε το χέρι του το 2008) δεν έβαλε φρένο στην ξέφρενη πορεία του, απλώς τον ανάγκασε να κόψει λίγο ταχύτητα. Στις 2 Αυγούστου του 2009 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και εντάχθηκε στην Golden Team του Χουάν Ραμόν Ρότσα.
Κλήθηκε από τον Νίκο Νιόπλια και συμμετείχε στην προετοιμασία του «τριφυλλιού» και το ανεπίσημο ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα έγινε στο φιλικό με τη Βόλφσμπουργκ στις 21 Ιουλίου του 2010. Στα τέλη Αυγούστου υπέγραψε την επέκταση του συμβολαίου του ως το 2013 και πλέον όλοι περιμένουν από εκείνον την καριέρα που οι ικανότητές του και ο χαρακτήρας του υπόσχονται. Γιατί ακόμα και οι ψυχολόγοι που παρακολουθούν τα παιδιά στην Παιανία κάνουν λόγο για ένα απολύτως ισορροπημένο παιδί.
Ένα παιδί που έκανε περήφανη όλη τη Ζάκυνθο, όπως μαρτυρά το www.ioniansports.gr, απ’ όπου ξεκίνησε η περιπλάνησή μας για την ιστορία του νέου μικρού ήρωα. Ένα παιδί που έκανε περήφανο τον πρώτο του προπονητή, όπως αποδεικνύει η χθεσινή τους συνομιλία μέσω γραπτών μηνυμάτων.
«Παιδί μου, με γέμισες χαρά και περηφάνια. Σου εύχομαι να φτάσεις ψηλά και να οδηγήσεις τον Παναθηναϊκό σε νέο Wembley. Να είσαι πάντα γερός», του έστειλε μετά το τέλος του αγώνα ο Στράτος Κουρούμαλος. «Δάσκαλε, σ’ ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ από πού ξεκίνησα», ήταν η απάντηση που έλαβε λίγο αργότερα.
Ήταν ένα βράδυ που πολλοί ένιωσαν την ίδια περηφάνια. Ένα βράδυ που πολλοί άργησαν να κοιμηθούν. Έστω κι αν ήταν κλειστό το μπαράκι στο Τσιλιβί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου