Ο Γιάσμινκο Βέλιτς αποτιμά την κατάσταση στον Παναθηναϊκό και γράφει τα 4 βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ο σύλλογος σε ένα άρθρο με ιδιαίτερη σημασία για την επόμενη πράσινη μέρα!
Χθες ο Παναθηναϊκός έχασε άλλο ένα παιχνίδι με τον τρόπο που έχασε, σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες και όχι μόνο και δε νομίζω πως ενδιαφέρει πολύ τον καθένα το αγωνιστικό μέρος. Απλά, μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού Βόλου η είσοδος στα play off και πολύ κρίμα για τον Παναθηναϊκό που βρίσκεται πλέον σε ένα επίπεδο ελάχιστα καλύτερο (και αν) από εκείνο της εποχής Μουνιόθ. Προσωπικά, θα αφιερώσω το άρθρο μου στα προβλήματα του Παναθηναϊκού γενικότερα και στις ενδεχόμενες διαδικασίες επίλυσής τους. Ελπίζω να βοηθήσει... Αυτός είναι ο σκοπός!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού πάντοτε ήταν η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου πρότζεκτ, μιας ολοκληρωμένης πολιτικής που θα ενώνει διάφορους τομείς που παίζουν σημαντικό ρόλο στην σωστή λειτουργία και αγωνιστικές επιτυχίες ενός ποδοσφαιρικού σωματίου. Δηλαδή, διοικητικό / μετοχικό κομμάτι, κοινωνικό, οικονομικό, επικοινωνιακό και αγωνιστικό κομμάτι. Για να υπάρχει επιτυχημένη πορεία μιας ομάδας, δεν αρκεί να τα πηγαίνει καλά σε κάποιον από αυτούς τους τομείς αλλά να τους ενώνει όλους μέσα από μια συγκεκριμένη πολιτική έτσι ώστε οι πάντες να αισθάνονται την ευθύνη για το τι θα γίνει μέσα στο σύλλογο.
Η διαχείριση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας δεν είναι το ίδιο με την διαχείριση μιας κανονικής εταιρίας. Διαφέρει σε αρκετά πράγματα, ίσως η πιο μεγάλη διαφορά είναι στο στοιχείο «συναίσθημα». Υπάρχουν υπερβολές σε όλα, σε ότι θετικό ή αρνητικό γίνεται. Επομένως, δεν είναι εύκολο για το σύλλογο να διατηρήσει την θεσμική του σταθερότητα, απαραίτητη στο να λειτουργήσει σωστά σε όλα τα επίπεδα.
Επιπλέον, μεγαλύτεροι προϋπολογισμοί δεν σημαίνουν απαραίτητα και καλύτερα αποτελέσματα. Αυθορμήτως, μπορεί να σκεφτεί πως αυτό ισχύει (μεγαλύτερος προϋπολογισμός - καλύτερα αποτελέσματα), αλλά η πραγματικότητα πολλές φορές δείχνει το αντίθετο.
Ένα παράδειγμα αναποτελεσματικότητας του μεγάλου προϋπολογισμού είναι και ο Παναθηναϊκός της τελευταίας 3ετίας, παρότι στο διάστημα αυτό κέρδισε και ένα double. Στην χρονιά του double έγιναν πολλά καλά και δίκαια το πήρε ο Παναθηναϊκός, όχι όμως το καλύτερο δυνατό αγωνιστικά. Στο ποδόσφαιρο όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς το αποτέλεσμα καλύπτει ακόμα και τα λάθη που γίνονται, αλλά έρχεται πάντα η ώρα πληρωμών τους. Αίσθηση διοικητικής σταθερότητας, πτώση του Ολυμπιακού, στήριξη του κόσμου και ΜΜΕ, 1-2 καλές μεταγραφές... έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Αυτό δείχνει την σημασία που έχουν όλα τα κομμάτια του παζλ. Το 2007/08 συνέβη το ακριβώς αντίθετο, την ανταγωνιστικότητα της ομάδας δεν την ακολούθησαν κάποιοι άλλοι σημαντικοί τομείς, έτσι ώστε να την κάνουν ακόμα πιο ισχυρή, βοηθώντας την να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου. Τους 66 βαθμούς τότε τους είχε κερδίσει η ομάδα μόνη της σε αντίθεση με τους 70 του double που προήλθαν από την στήριξη που είχε από όλες τις πλευρές.
Επομένως είναι ξεκάθαρο πως το ζητούμενο είναι να υπάρξει πολιτική που θα ενώνει όλα αυτά τα σημαντικά κομμάτια του παζλ, κάνοντας τους πάντες να αισθάνονται την ίδια ευθύνη απέναντι στον σύλλογο, υπερασπίζονται όλοι τους τον ίδιο σκοπό. Πρέπει να επενδυθούν χρόνος, μέσα και ιδέες που θα επιτρέψουν στο σύλλογο να φτάνει σε αγωνιστικές επιτυχίες. Από όλους!
Το σημαντικό συμπέρασμα είναι πως όταν δρα κανείς με σωφροσύνη αλλά και με φιλοδοξία μπορείς να ανταγωνίζεται ακόμα και τις ομάδες με μεγαλύτερους προϋπολογισμούς ακόμα και στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει να υπάρχει στο διοικητικό επίπεδο, ξεκάθαρη ιδέα στο τι ακριβώς θέλουν να κάνουν και να υπάρχει ικανότητα να μεταδίδεται αυτό προς όλους. Πρέπει να δημιουργείται ενθουσιασμός για πρότζεκτ ομάδας έτσι ώστε να εφαρμόζεται η στρατηγική από όλους, βάζοντας αποκλειστικά στην υπηρεσία του συλλόγου τη γνώση και την εμπειρία του ο καθένας ατομικά.
Το πρώτο πράγμα που είναι απαραίτητο να γίνει είναι η ειλικρινής ανάλυση της πραγματικότητας σε διάφορους τομείς: Αγωνιστικό τομέα, οικονομικό τομέα, κοινωνικό τομέα...
Αγωνιστικά, ο ΠΑΟ έχει μία ομάδα δυσανάλογη του κόστους της, αναποτελεσματική και ακατάλληλη συγκριτικά με το πόσο στοιχίζει, εν ολίγοις, γερασμένη και χωρίς σχεδόν κάποια προοπτική. Επιπλέον, φαίνεται ύπαρξη μίας κακής νοοτροπίας ακατάλληλη για ομαδικό σπορ και συνθήκες υψηλού ανταγωνισμού. Δεν θα αναφερθώ στις σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών, αν και πολλά έχουν ακουστεί.
Διακρίνω όμως κάποιους που αισθάνονται πως βρίσκονται πάνω από τον ίδιο τον Παναθηναϊκό. Φαίνεται πως ελάχιστοι είναι εκείνοι που θεωρούν πως ο ΠΑΟ τους κάνει τιμή να αγωνιστούν σε αυτόν ενώ θα έπρεπε να έχουν όλοι τους αυτό το συναίσθημα.
Δυστυχώς είναι αλήθεια πως οι ποδοσφαιριστές δεν φταίνε γι αυτό και πως αυτό δύσκολα διορθώνεται... διορθώνεται όμως! Δεν νομίζω πως κάνω λάθος διαπιστώνοντας πως η ομάδα αυτή, με αυτή τη σύνθεση, δεν έχει πολύ μέλλον και προοπτική. Επιπλέον, δε βλέπω μία υπεραξία στο ρόστερ (αγοράζω με ένα ποσό και πουλάω με μεγαλύτερο από αυτό).
Σε ότι αφορά το οικονομικό τομέα τα είπανε οι ίδιοι οι μέτοχοι, αυτοί ξέρουν καλύτερα από όλους. Στον κοινωνικό τομέα, υπάρχει σίγουρα μία τεντωμένη κατάσταση στη μετοχική σύνθεση, όπως και κάποιο κομφούζιο στις σχέσεις με τον κόσμο της ομάδας, κυρίως με τους οργανωμένους.
Από εκεί και πέρα, ποια είναι η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΠΑΟ στην συνέχεια; Συγκεκριμένη δράση πάνω σε αυτούς τους τομείς, έτσι ώστε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Στον κοινωνικό τομέα, πρέπει να επανέλθει το κλίμα σταθερότητας στην μετοχική σύνθεση, ώστε να δοθεί δυνατότητα στο επόμενο διοικητικό μηχανισμό, να δουλεύει απολαμβάνοντας μεγαλύτερη δυνατή στήριξη, σε ένα κλίμα ηρεμίας, εμπιστοσύνης και αυτονομίας για να μπορεί να εφαρμόζει το πρότζεκτ που θα επιλεχθεί για το μέλλον.
Στον οικονομικό τομέα, από αυτά που βλέπω, πέρα από την λύση που θα δώσουν οι μέτοχοι, η συνταγή προβλέπει μείωση εξόδων και αύξηση των εσόδων, στο μέτρο του δυνατού.
Στον αγωνιστικό τομέα, η στρατηγική πρέπει να είναι υποστήριξη ενός πλάνου με προπονητή, τεχνικό τιμ και αθλητική διοίκηση που θα έχει την συνέχεια και να βασίζεται σε μια μίξη από υπάρχον ποδοσφαιριστέ (θα ήταν καλό, αν το θέλει και ο ίδιος, να παραμείνει ο Σισέ, αν μη τιάλλο για να αθξηθεί απαραιτήτως ο ενθουσιασμός στις τάξεις του κόσμου του Παναθηναϊκού) και από έξυπνες / εύστοχες μεταγραφές. Με αυτό το τρόπο πρέπει να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ομάδας μειώνοντας το συνολικό κόστος της (σταδιακά, όσα δεν μπορούν να γίνουν άμεσα) και πάνω από όλα να υπάρχει έννοια Ο-ΜΑ-ΔΑΣ!!, με ότι αυτό συνεπάγεται. Στην συνέχεια εννοείται πως ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος να κυνηγάει τις επιτυχίες και διακρίσεις και αν όλα μπορούν να γίνουν ταυτόχρονα, ακόμα καλύτερα.
Το οικονομικό πάντα συνδυάζεται με το αγωνιστικό, χωρίς να πρέπει να υπάρχει προτεραιότητα σε κάποιο από τα δύο. Ούτε ενδιαφέρει μόνο ισοσκελισμός, ούτε μόνο το αποτέλεσμα που δεν έχει την συνέχεια, αποτέλεσμα με οποιοδήποτε κόστος, ιδιαίτερα όταν δεν δημιουργείται καμιά προοπτική. Ενα από τα κλειδιά στην σημαντική αυτή ισορροπία είναι η αγορά και η πώληση των ποδοσφαιριστών με αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα.
Διαχείριση της διοίκησης σε ένα περιβάλλον συναισθηματικό, όπως είναι το ποδόσφαιρο, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Την «απειλούν» κάποιοι παράγοντες που πρέπει να χειρίζονται με σωστό τρόπο, με γνώση αλλά και την ευθύνη απέναντι στο σύλλογο:
1) Μετοχικό περιβάλλον,
2) κόσμος της ομάδας,
3) καθοδήγηση του ποδοσφαιρικού τμήματος,
4) όλα γύρω από το ποδόσφαιρο (οι μάνατζερ, οικογένειες παικτών διάφορα περιβάλλον,,MME...).
Θέλει πολύ χώρο για να το αναλύσω με λεπτομέρεια, σίγουρα όμως πρόκειται για περίπλοκο χειρισμό όπου πρέπει να επικρατεί η λογική έτσι ώστε όλα αυτά να μην «καβαλήσουν» τα συμφέροντα της ομάδας και του συλλόγου. Ολα τα παραπάνω αναφερόμενα χρειάζονται προσεκτική ανάλυση για να προσδιοριστεί η στρατηγική του σωματείου σε όλους τους τομείς. Για να φτάνει μια ομάδα σε επιθυμητά αποτελέσματα σε μια σταθερή βάση, δεν υπάρχει μαγικό ραβδί από κανέναν. Πρέπει να υπάρχουν τα καλύτερα δυνατά μέσα σε όλους τους σημαντικούς τομείς και να κατευθύνονται τα πάντα προς αυτό το στόχο, μέσα από ένα σωστό και αποτελεσματικό χειρισμό.
Επομένως στον ΠΑΟ διαχρονικά έχουν γίνει και λάθη και σωστά, στον ένα ή στον άλλο τομέα, λιγότερο ή περισσότερο. Δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει μία ολοκληρωμένη στρατηγική και πολιτική, υπολογίζοντας όλους τους τομείς που συμβάλουν στην πορεία προς τις επιτυχίες. Αυτό είναι το πιο δύσκολο, αλλά συνάμα και πιο σημαντικό από όλα, έτσι ώστε να υπάρξει υγεία σε όλα τα επίπεδα.
Με αυτόν τον γνώμονα, πρέπει να δοθεί μία ειλικρινής και βιώσιμη λύση στα μετοχικά, είτε από όλους τους μετόχους μαζί επιλέγοντας ένα ισχυρότατο διοικητικό μηχανισμό, είτε από εκείνους που έχουν την διάθεση να συνεργαστούν και προσαρμοστούν στα συγκεκριμένα δεδομένα που οι ίδιοι θα προσδιορίζουν βασιζόμενοι στην υπάρχουσα ποδοσφαιρική και κοινωνική πραγματικότητα (εκτός εάν δείξουνε οι ίδιοι πρακτικά πως δεν τους επηρεάζει, αλλά υπάρχει κανείς που ακόμα το περιμένει;)
Στην πολιτική μεταγραφών και των αμοιβών, όλες οι ομάδες πλέον καλούνται να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα και να «πατάνε σταθερά με τα πόδια στην γη», ακόμα και στο διεθνές επίπεδο.
Πρέπει να υπάρχει όμως η απαραίτητη φιλοδοξία και πίεση στο να αποκτούνται καλοί ποδοσφαιριστές, γνωρίζοντας όμως τα όρια που υπάρχουν. Σίγουρα σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν υπερβάσεις, γνωρίζοντας όμως πως σε περίπτωση λάθους θα υπάρξει οικονομική δυσκολία για να αναλαμβάνεται το λάθος.
Ευαίσθητο θέμα είναι και η πολιτική αμοιβών. Τα πράγματα πρέπει να είναι ισορροπημένα, όταν δεν δικαιολογείται μεγάλη διαφορά στα συμβόλαια των παικτών βάση της απόδοσης και της προσφορά τους, γιατί έτσι δημιουργείται ένας παράγοντας αποσταθεροποίησης. Εάν η διαφορά στην ποιότητα των παικτών δεν είναι πολύ σημαντική, δεν μπορούν να γίνουν μεταγραφές που θέτουν σε ρίσκο τα οικονομικά του συλλόγου, αλλά και ισορροπίες στα αποδυτήρια.
Στον ΠΑΟ σήμερα υπάρχουν παραδείγματα δικαιολογημένα υψηλών αμοιβών, αλλά και πολύ περισσότερα παραδείγματα μη δικαιολογημένων αστρονομικών αποδοχών.
Το πιο δύσκολο από όλα είναι η σταθεροποίηση του πρότζεκτ, τις πολιτικής. Όλες οι ομάδες που έχουν πετυχημένη πορεία σε σταθερή βάση, το έχουν καταφέρει αυτό όμως. Εμείς εδώ αλλάζουμε κάθε τόσο και μετά αναρωτιόμαστε πως τα κάνει ο ένας και ο άλλος.
Επομένως, τα βήματα για τον ΠΑΟ είναι συγκεκριμένα:
1. Οικονομική εξυγίανση (ΑΜΚ, δάνεια..)
2. Δόμηση του κλαμπ σε εμπορικά πρότυπα και κριτήρια (μείωση εξόδων, αύξηση εσόδων, αύξηση ανταγωνιστικότητας.
3. Μετάδοση οράματος και ενθουσιασμού στον κόσμο
4. Κυνήγι των αγωνιστικών επιτυχιών με φιλοδοξία (τίτλοι στην Ελλάδα, μεγάλη διάκριση στην Ευρώπη)
Αυτή πρέπει να είναι η σειρά, άσχετα που τον κόσμο δεν ενδιαφέρει αν η ομάδα έχει έλλειμμα 6 εκατ, 60 εκατ. ευρώ. Το ίδιο του κάνει. Όταν όμως υπάρχουν ξεκάθαρες ιδέες, όλα είναι πιο εύκολα. Σίγουρα πρέπει να δίνεται σημασία σ' αυτά που λέει και πιστεύει ο κόσμος, αλλά και τα ΜΜΕ.
Αυτό όμως δεν πρέπει να μεταβάλει την διάθεση των μετόχων και της διοίκησης για να κάνουν το σωστό, εφόσον το γνωρίζουν αυτό, ασχέτως με το τι μπορεί να πιστεύει ο κόσμος και τα ΜΜΕ. Αρκεί να είναι ειλικρινείς και να το επικοινωνούνε με σωστό τρόπο προς όλες τις κατευθύνσεις.
Πηγή gazzetta.gr
Ο Κάρλες Πουγιόλ ξεπέρασε τον μυϊκό τραυματισμό που υπέστη στο «κλάσικο» της Primera Division το Σάββατο απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Μπαρτσελόνα για τον τελικό του Κυπέλλου τη Μεγάλη Τετάρτη στο «Μεστάγια».
