Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει στο blog του για τον μεγάλο κερδισμένο της αγωνιστικής, Ολυμπιακό, τον διασυρμό της
ΑΕΚ αλλά και τον Παναθηναϊκό που έμεινε εφτά βαθμούς μακριά από την κορυφή.
To Σαββατοκύριακο ο μεγάλος κερδισμένος βαθμολογικά αναμφισβήτητα ήταν ο
Ολυμπιακός. Αυξήθηκε η διαφορά από τους ανταγωνιστές του και κυρίως από τον Παναθηναϊκό, από τον οποίο πλέον απέχει επτά βαθμούς.
Το Σάββατο η
ΑΕΚ διασύρθηκε (κυρίως σε ό,τι αφορά την έκταση του σκορ) από τον Ολυμπιακό Βόλου. Το 0-4 είναι αποτέλεσμα που προκαλεί μεγάλη εντύπωση, δεδομένου ότι μιλάμε για μια ομάδα του μεγέθους της
ΑΕΚ και έναν νεοφώτιστο στη Σούπερ Λίγκα αντίπαλό της.
Στην ουσία, όμως, έπαιξαν δύο ομάδες που φάνηκε ότι μεταξύ τους στο προχθεσινό ματς δεν υπήρχε σημαντική διαφορά, με εξαίρεση το χρώμα και το έμβλημα στη φανέλα. Η
ΑΕΚ φυσιολογικά είχε τον ρόλο του φαβορί και την κατοχή της μπάλας, προσπάθησε να επιτεθεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει λύσεις εναντίον της πειθαρχημένης, μαχητικής και σχετικά καλά οργανωμένης άμυνας του Ολυμπιακού Βόλου.
Από την άλλη, ο φιλοξενούμενος περιορίστηκε στην καλή άμυνα και στην αποτελεσματικότητα στις αντεπιθέσεις (έχει τους κατάλληλους παίκτες γι’ αυτό), ειδικά μετά το πρώτο γκολ από κόρνερ και λάθος του Σάχα, χωρίς να θυμάμαι να χρειάστηκε να κάνει κάποια οργανωμένη και δομημένη επίθεση.
Στο τέλος πήρε δίκαια και σχετικά φυσιολογικά (από τη στιγμή που το ματς στράβωσε νωρίς για την
ΑΕΚ) άνετη νίκη με 0-4, αν και περισσότερα γκολ σε αυτό το ματς δεν θα ήταν κάτι παράλογο βάσει της ροής του ματς. Κάπως έτσι είναι η εικόνα αρκετών παιχνιδιών του εφετινού πρωταθλήματος, όπου φαίνεται πως μειώνονται οι αποστάσεις μεταξύ πολλών ομάδων. Κυρίως όταν τα «φαβορί» καλούνται να αναλάβουν την πρωτοβουλία στο παιχνίδι τους. Παραδείγματα πολλά:
Άρης-Πανιώνιος 0-2, ΠΑΟ-Ολ. Βόλου 0-1,
ΠΑΟΚ-Ολ. Βόλου 1-1,
Άρης-Ξάνθη 0-2… Είτε αυτό οφείλεται στην πτώση των «μεγάλων» είτε στην άνοδο των «μικρών». Άλλωστε, χαρακτηριστικό είναι ότι από την 4η ως τη 13η θέση η διαφορά είναι μόλις δέκα βαθμοί!
Η μοναδική ομάδα η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει τέτοια… περιστατικά είναι ο
Ολυμπιακός, ο οποίος παρότι ηττήθηκε στα δύο ντέρμπι εκτός έδρας, βρίσκεται κοντά στον τίτλο.
Χθες εναντίον του Αστέρα Τρίπολης, ο
Ολυμπιακός μπήκε καλά και δυνατά στο παιχνίδι και έδειξε τη διάθεσή του να κυνηγήσει με αποφασιστικότητα τη νίκη από το πρώτο λεπτό. Αποφασιστικότητα, η οποία διήρκεσε για περίπου 25-30 λεπτά του αγώνα, διάστημα στο οποίο ο
Ολυμπιακός ήταν αρκετά καλός.
Οργανωμένος ως συνήθως, πιεστικός και επιβλητικός μέσα στο γήπεδο, με ταχύτητα και ρυθμό στο παιχνίδι του. Παίζοντας το καθιερωμένο 4-2-3-1 (με τους Μιραλάς και Ριέρα να αλλάζουν στις πτέρυγες, τον Τοροσίδη να πιέζει ψηλά και να κρατά το πλάτος στην επίθεση από δεξιά, με τον Πάντελιτς αρκετά καλύτερο στις υποδοχές της μπάλας, με τον Ιμπαγάσα να οργανώνει και τον Φουστέρ σε ρόλο πολυεργαλείου), στο διάστημα αυτό των τριάντα πρώτων λεπτών είχε πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας.
Το πιο σημαντικό είναι πως αυτή η πολύ καλή κυκλοφορία γινόταν στο μισό γήπεδο του αντιπάλου, σε περιορισμένο χώρο, με κίνηση, λίγες επαφές και γρήγορες εναλλαγές της μπάλας. Δημιούργησε ευκαιρίες για να προηγηθεί και πριν από το πέναλτι στο 30'.
Αμυντικά πίεζε αρκετά ψηλά, κάποιες φορές και άμεσα τους στόπερ του Αστέρα Τρίπολης. Παραχώρησε κάποιους χώρους στις μεταβάσεις από την επίθεση στην άμυνα, αλλά οι επιστροφές των παικτών του ήταν ικανοποιητικές και δεν δόθηκε η δυνατότητα στον γηπεδούχο να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Μετά το 30' ο ρυθμός έπεσε και το παιχνίδι ισορρόπησε.
Στο β' μέρος ο
Ολυμπιακός περιορίστηκε περισσότερο στη διατήρηση του ελέγχου του ματς. Έπαιξε λίγο με τη φωτιά (όχι ότι ο Αστέρας δημιούργησε ευκαιρίες, αλλά στο 1-0 πάντα το ματς είναι επικίνδυνο για εκείνον που προηγείται) και μόνο προς το τέλος του ματς «θυμήθηκε» κάπως να κυνηγήσει το δεύτερο γκολ. Ο
Ολυμπιακός έκανε σχετικά δύσκολο ένα παιχνίδι που έμοιαζε ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί πιο εύκολα για εκείνον.
Το ματς Πανιώνιος-
Παναθηναϊκός ήταν μέτριο ως κακό. Αμφότερες οι ομάδες δεν είχαν εικόνα ανάλογη της κρισιμότητας του ματς και για τους δύο.
Κυρίως ο
Παναθηναϊκός (μια που απαιτήσεις από αυτόν είναι μεγαλύτερες) έπαιξε χωρίς πάθος, ανοργάνωτα και άναρχα, με μεγάλη έλλειψη ταχύτητας, ρυθμού και έντασης στο παιχνίδι του. Οι (τεράστιοι) χώροι που παραχώρησαν οι δυο ομάδες μεταξύ των δύο περιοχών, δύσκολα βρίσκονται σε αγώνες ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος. Δυστυχώς στους αγώνες του Παναθηναϊκού αυτά τα φαινόμενα επαναλαμβάνονται εδώ και πολύ καιρό (με λιγοστές εξαιρέσεις) και το παιχνίδι του σε πολλούς τομείς απέχει αρκετά από τις απαιτήσεις που υπάρχουν στο σημερινό ποδόσφαιρο, ειδικά στα προηγμένα πρωταθλήματα, στα περισσότερα ματς των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και από ομάδες του δικού του βεληνεκούς.
Χθες, πάντως, παρά τη μέτρια απόδοσή του είχε τις ευκαιρίες να νικήσει. Δεν τα κατάφερε και τώρα είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα για τη φετινή χρονιά. Με την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα αυτή τη στιγμή, πολύ φοβάμαι ότι η κατάσταση μπορεί να γίνει πιο δύσκολη.
Απομένουν ακόμα πολλά ματς (κύπελλο, πρωτάθλημα πιθανώς και πλέι οφ) και απαιτείται προσπάθεια από όλους στην ομάδα, ώστε ο
Παναθηναϊκός να αποφύγει την αγωνιστική κατάρρευση, δηλαδή τη μεγαλύτερη απειλή αυτή τη στιγμή. Τουλάχιστον αυτή είναι η εντύπωση που έχω διαμορφώσει. Μακάρι η εντύπωσή μου να είναι λανθασμένη και να αλλάξουν άμεσα τα πράγματα προς το καλύτερο…
ΥΓ. Αντιλαμβάνομαι τον αντίκτυπο των δύο ανύπαρκτων πέναλτι που δόθηκαν υπέρ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, μα στόχος των σημειωμάτων μου δεν είναι η αξιολόγηση των διαιτητών και των αποφάσεών τους. Υπάρχουν άλλοι, πολύ πιο κατάλληλοι από εμένα για να αναλύουν τις αμφισβητούμενες φάσεις. Στόχος μας σ' αυτή τη γωνιά του gazzetta.gr είναι η επικέντρωση, η ανάλυση και η εμβάθυνση στο ποδόσφαιρο.
Πηγή gazzette.gr
