Στις 27 Μαρτίου είχε δώσει την τελευταία του συνέντευξη ο παίκτης της Ξάνθης που άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο της Εγνατίας οδού έπειτα από τραγικό δυστύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του σκορπώντας την θλίψη σε όλη την ποδοσφαιρική και μη κοινή γνώμη.
Άλλωστε, επρόκειτο για άνθρωπο χαμηλών τόνων που σπάνια μιλούσε για τον εαυτό του και η παρούσα συνέντευξη καθίσταται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, την ώρα που η τραγικότητά της είναι εμφανής στο σημείο όπου ο παίκτης αποκάλυπτε την αγάπη του για τα αυτοκίνητα…
Aναλυτικά:
Τα πρώτα του βήματα: «Πρώτα από όλα θέλω να πω πως ότι έχω κάνει το οφείλω στον Θεό. Μετά την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τους συμπαίκτες μου εδώ (εννοεί στην Νιγηρία όπου έγινε η συνέντευξη). Έχω παίξει ποδόσφαιρο σε πολλές ομάδες, ξεκινώντας στην Myhoung Barracks και φτάνοντας μέχρι την Delta Force. Το 2004 πήγα στο Ισραήλ όπου και αγωνίστηκα με την Χάποελ, που ήταν στη δεύτερη κατηγορία. Ένα χρόνο μετά όμως πήγα στην Χάποελ Τελ Αβίβ.
Αργότερα έφυγα και πήγα στην Ρουμανία για να φορέσω τη φανέλα της Ραπίντ Βουκουρεστίου, μετά ακολούθησαν Άλταχ, Μπουλόν και το 2010 ήρθα στην Ξάνθη»
Για την Ελλάδα και τον Σισέ: «Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, όμως η Superleague φέρνει καλούς παίκτες, με τον πιο γνωστό από όλους να είναι ο Τζιμπρίλ Σισέ και μετά ο Ριέρα. Ακόμα και συμπαίκτες μου έχει όπως ο Καϊτά.
Εάν έπρεπε να βάλω σε σειρά τα πρωταθλήματα, θα έβαζα πρώτο το γαλλικό, μετά το ρουμανικό και μετά το ελληνικό. Είμαι εννέα μήνες τώρα εδώ και δόξα τον Θεό έχω συνηθίσει στο φαγητό και τον καιρό. Βέβαια η γλώσσα παραμένει ένα πρόβλημα, όμως προσπαθώ να μιλάω με αυτούς που ξέρουν Αγγλικά. Τώρα τι άνθρωπος είμαι; Είμαι φιλικός και προσπαθώ να αγαπώ όλους όσοι βρίσκονται στον δρόμο μου»
Το ματς που θα θυμάται πάντα: «Κάθε ματς που έπαιξα ήταν πρόκληση, όμως ένα θα θυμάμαι πάντα και αυτό είναι το 2005 στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 20 ετών στην Ολλανδία. Το γήπεδο ήταν γεμάτο και δεν μπορούσες να ακούσεις τους συμπαίκτες σου στα δυο μέτρα!
Είχα την εντολή να μαρκάρω τον Ογουσού Αμπεγί, που είναι ένας από τους πιο γρήγορους παίκτες στον κόσμο. Τον κυνήγησα σε όλα το γήπεδο και δεν τον άφησα ούτε μία στιγμή. Ακόμα και όταν έγινε αλλαγή τον ακολούθησαν μέχρι τη γραμμή, για να βεβαιωθώ ότι ήταν αλήθεια! Τότε κατάλαβα ότι για πρώτη φορά τα πήγα περίφημα στις εντολές του προπονητή.»
Το ευαισθητοποιημένο του χαρακτήρα του: «Συνέβη κάτι όταν ήμουν στο Ισραήλ. Πήγα σε ένα μαγαζί να πάρω κάτι να φάω και είδα έναν άνθρωπο που αγόρασε να φάει, όμως δεν είχε λεφτά να πάρει εισιτήριο για τον αγώνα μας. Δεν ήξερε ποιος ήμουν και με συγκίνησε το γεγονός ότι θυσίασε το φαγητό του για να δει τελικά τον αγώνα μας.
Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να βοηθήσω αυτούς που έχουν ανάγκη, αυτούς που θυσιάζουν πράγματα για κάτι καλύτερο. Έτσι όταν με πλησίασε ο Yomi Kuku για το ματς των άστεγων, βοήθησα όσο μπορούσα»
Την εμφάνισή του: «Είμαι απλός άνθρωπος και αυτό φαίνεται από το στιλ μου και το πως ντύνομαι. Δεν χαλάω χρόνο στα ρούχα, απλά ότι μου τραβήξει την προσοχή στην ντουλάπα θα το φορέσω»
Τα αυτοκίνητα: «Μου αρέσουν τα άνετα αυτοκίνητα, όμως πρέπει να είμαι και κομψά. Δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση, αρκεί να είναι άνετο. Τα λατρεύω».
Το αγαπημένο φαγητό: «Ότι φτιάχνει η μητέρα μου. Είναι η καλύτερη μαγείρισσα στον κόσμο και ότι ετοιμάζει είναι υπέροχο».
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου