Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις στο Top-16, προδομένος από το ντεφορμάρισμα των πρωτοκλασάτων παικτών και την πρωτοφανή έλλειψη επιλογών, με τον αγώνα στη Μάλαγα να έχει χαρακτήρα πρόωρου τελικού. Κάτι σας θυμίζει;Και τώρα τι γίνεται; Βλέποντας κάποιος τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Λιέτουβος στο ΟΑΚΑ θα είχε την εικόνα μιας ομάδας ανήμπορης να επιβάλει το ρυθμό της έστω για δύο λεπτά, όσα θα χρειάζονταν δηλαδή για να κόψει μια και καλή τον αέρα της Λιέτουβος. Η Ρίτας εξάλλου, όσο φιλότιμη και διαβασμένη κι αν είναι, παραμένει μια ομάδα που πέτυχε δύο απίστευτα «διπλά» στο Top-16 (σε Βιτόρια και Αθήνα), βασιζόμενη περισσότερο στις αδυναμίες των αντιπάλων της παρά στη δική της ποιότητα.
Ο αγώνας με τη Μάλαγα στην Ισπανία είναι πλέον οριακός για τον Παναθηναϊκό, όπως εξάλλου ήταν η περσινή αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ και ο αγώνας του 2008 στο Βελιγράδι με την Παρτίζαν. Και τις δύο φορές, οι «πράσινοι» έχασαν στους «τελικούς» και είδαν την ευρωπαϊκή τους πορεία να τελειώνει πριν καν μπει ο Μάρτιος, ενώ η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε χωρίς καρδιοχτύπι το Top-16 ήταν το 2009, όταν με 5 νίκες και μία ήττα προκρίθηκε πρώτος στα προημιτελικά μπροστά από Παρτίζαν, Μάλαγα και Ρόμα.
Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν (ο αγώνας με τη Λιέτουβος ήταν ο 15ος στη Euroleague) ουδέποτε κατάφερε να θυμίσει την ομάδα που παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της το 2009. Με εξαίρεση τις νίκες επί της Εφές στο ΟΑΚΑ και επί της Λιέτουβος στη Λιθουανία στην πρεμιέρα του Top-16, οι «πράσινοι» παραμένουν μια ομάδα σε λήθαργο που περιμένει τα πάντα -ή σχεδόν τα πάντα- από τον Διαμαντίδη και βασίζεται με το ζόρι σε οκτώ παίκτες, καθώς Καλάθης, Βουγιούκας και Μπόγρης είναι εν αποστρατεία, ενώ ο Τέπιτς είναι ο… Τέπιτς. Μια του ύψους, τρεις του βάθους!
Το συνεχές παιχνίδι με τη φωτιά έχει κοστίσει στον Παναθηναϊκό, που και φέτος εμφανίζεται από κεκτημένη ταχύτητα ως ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης, καθώς οι παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις είτε καταποντίστηκαν (ΤΣΣΚΑ) είτε χαμήλωσαν τον πήχη (Μπαρτσελόνα, Σιένα, Κάχα Λαμποράλ) με τη Μακάμπι και τη Ρεάλ να είναι οι μοναδικές ομάδες που μοιάζουν καλύτερες από πέρσι.
Για να μην παρεξηγούμαστε… Σαφώς και είναι πιθανό για τον Παναθηναϊκό να ξεπεράσει τα προβλήματά του, να βρει ρυθμό και να φτάσει μέχρι το Final 4 της Βαρκελώνης, όμως ακόμα κι αν τα καταφέρει, θα το οφείλει περισσότερο στην αποδυνάμωση των βασικών του αντιπάλων παρά στο εκθαμβωτικό μπάσκετ που έπαιξε ο ίδιος. Από την άλλη, επειδή ο Ομπράντοβιτς έχει το… καλό συνήθειο να εκπλήσσει τους πάντες -ακόμα και τον εαυτό του- είναι παρακινδυνευμένο και αφελές να ξεγράψει κάποιος από σήμερα τον πεντάκις πρωταθλητή Ευρώπης, όσα προβλήματα κι αν έχει στο παιχνίδι του.
Ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε;
Η χιλιοτραγουδισμένη προσθήκη στο ρόστερ δεν έγινε ποτέ και έτσι ο Ζοτς αποφάσισε να πορευτεί στη φετινή σεζόν με εννέα παίκτες. Διαμαντίδης, Νίκολας, Τέπιτς, Σάτο, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Φώτσης, Τσαρτσαρής και Μπατίστ. Με δεδομένο τον τραυματισμό του Μάριτς και την έλλειψη εμπιστοσύνης σε Καλάθη, Μπόγρη και Βουγιούκα, ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος να ζήσει ή να πεθάνει από τις ορέξεις και τα κέφια 8 παικτών, που γίνονται 9 αν βάλουμε στην εξίσωση και τον ασταθή Μιλένκο Τέπιτς.
Η αλήθεια είναι ότι… 8,5 παίκτες μοιάζουν αρκετοί, με τη διαφορά ότι ο Σάτο διανύει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα (έχει βάλει όλους κι όλους 23 πόντους σε 4 αγώνες με 5/18 τρίποντα), ο Καϊμακόγλου έμεινε στα πιτς σχεδόν για ένα μήνα (από την πρεμιέρα του Top-16 στο Βίλνιους), ο Περπέρογλου είναι ένας πολύ καλός συμπληρωματικός παίκτης αλλά όχι «πρώτο βιολί», ο Μπατίστ -παρά τους 15 πόντους ανά αγώνα- δεν απειλεί μέσα στη ρακέτα με την ίδια αποτελεσματικότητα, ενώ ο Τέπιτς μοιάζει πολλές φορές να κυριεύεται από το άγχος να αποδείξει ότι αξίζει τα… λεφτά του.
Στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης, όλη η Ευρώπη υποκλίθηκε -για πολλοστή φορά- στον Διαμαντίδη, που έπαιξε κατά γενική ομολογία το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, μετρώντας 13 πόντους (40% στα τρίποντα και 88% στις βολές), 6 ασίστ, 4 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα ανά αγώνα. Επειδή όμως ακόμα και ο Διαμαντίδης κάποια στιγμή κουράζεται, ιδίως όταν δεν έχει αξιόπιστα back up, οι αριθμοί του γνωρίζουν σημαντική πτώση στο Top-16, καθώς με εξαίρεση τις ασίστ (7 ανά αγώνα), η παραγωγικότητά του έχει μειωθεί στο μισό (7 πόντοι με 25% στα τρίποντα) γεγονός με άμεσο αντίκτυπο στην επίθεση του Παναθηναϊκού.
Στην πραγματικότητα, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ακόμα «καβάλα στο άλογο» της πρόκρισης, επειδή οι δύο παλιοσειρές του, ο Τσαρτσαρής και ο Φώτσης, πραγματοποιούν εκπληκτικές εμφανίσεις στη φάση των 16. Ο «Τσαρτς», που ξεκίνησε την καριέρα του ως 3άρι και στα 32 του έγινε 5άρι, μετράει 9 πόντους (με 75% στα δίποντα, αλλά μόλις 15% στα τρίποντα) και 4 ριμπάουντ σε 18 λεπτά κάθε αγώνα, ενώ ο Φώτσης προσθέτει άλλους 10 πόντους + 5 ριμπάουντ, με ποσοστό στα δίποντα (92%) στα όρια του στατιστικού λάθους.
Αν μετρήσατε τους παίκτες, από την παράθεση των στατιστικών τους ο μόνος που λείπει είναι ο Νίκολας. Ο Ντρου σκοράρει ικανοποιητικά -11 πόντους με 40% στα τρίποντα- είναι συνεπής ως προς τα… ξεσπάσματά του, όμως όσο κι αν έχει καταφέρει να προσαρμόσει το παιχνίδι του στις απαιτήσεις του Ομπράντβοβιτς (έμαθε να παίζει άμυνα και να θυσιάζεται για την ομάδα), είναι πολύ δύσκολο στα 30 του να γίνει δημιουργός και να αρχίσει να μοιράζει ασίστ. Σε πέντε αγώνες του Top 16 έχει συνολικά 9 ασίστ, δικαιώνοντας όσους πίστευαν ότι ο Ντρου έχει συγκεκριμένες αρετές στο παιχνίδι του - και η οργάνωση δεν είναι μία από αυτές.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Παναθηναϊκός γνώρισε τη δεύτερη εντός έδρας ήττα του στη διοργάνωση (η πρώτη ήταν από τη Βαλένθια) και συνολικά πέμπτη σε 15 αγώνες, αριθμός ανοίκειος για τους άλλοτε σαρωτικούς «πράσινους». Ο αγώνας στη Μάλαγα είναι τελικός, γιατί υπό προϋποθέσεις μπορεί να χαρίσει στην ομάδα το πλεονέκτημα έδρας, που μοιάζει απαραίτητο προκειμένου οι «πράσινοι» να προκριθούν στο Final 4 και να επιβεβαιώσουν τον κανόνα που τους θέλει πιστούς στο ραντεβού τους με τους κορυφαίους της Ευρώπης τις μονές χρονιές. Το 2005 ήταν 3οι στη Μόσχα, το 2007 και το 2009, ανέβηκαν στο πιο ψηλό σκαλί της Ευρώπης και το 2011 ψάχνουν έναν παίκτη -εκ των έσω- που θα αλλάξει τις ισορροπίες.
Οι παίκτες και ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι όταν είναι όλοι υγιείς δεν φοβούνται καμία ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από τη στιγμή που ο Μάριτς δεν αναμένεται σύντομα, αυτοί οι… 8,5 υγιέστατοι -ευχόμαστε- παίκτες καλούνται μαζί με τον κορυφαίο προπονητή τους να κάνουν την υπέρβαση και να δικαιολογήσουν τον τίτλο της καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας της τελευταίας 15ετίας. Αν αποτύχουν, πάντως, στη λιγότερο ποιοτική Euroleague των τελευταίων ετών, ο μόνος στον οποίο θα πρέπει να ζητήσουν ευθύνες είναι ο καθρέφτης τους…
Πηγή gazzetta.gr
Ο αγώνας με τη Μάλαγα στην Ισπανία είναι πλέον οριακός για τον Παναθηναϊκό, όπως εξάλλου ήταν η περσινή αναμέτρηση με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ και ο αγώνας του 2008 στο Βελιγράδι με την Παρτίζαν. Και τις δύο φορές, οι «πράσινοι» έχασαν στους «τελικούς» και είδαν την ευρωπαϊκή τους πορεία να τελειώνει πριν καν μπει ο Μάρτιος, ενώ η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε χωρίς καρδιοχτύπι το Top-16 ήταν το 2009, όταν με 5 νίκες και μία ήττα προκρίθηκε πρώτος στα προημιτελικά μπροστά από Παρτίζαν, Μάλαγα και Ρόμα.
Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν (ο αγώνας με τη Λιέτουβος ήταν ο 15ος στη Euroleague) ουδέποτε κατάφερε να θυμίσει την ομάδα που παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της το 2009. Με εξαίρεση τις νίκες επί της Εφές στο ΟΑΚΑ και επί της Λιέτουβος στη Λιθουανία στην πρεμιέρα του Top-16, οι «πράσινοι» παραμένουν μια ομάδα σε λήθαργο που περιμένει τα πάντα -ή σχεδόν τα πάντα- από τον Διαμαντίδη και βασίζεται με το ζόρι σε οκτώ παίκτες, καθώς Καλάθης, Βουγιούκας και Μπόγρης είναι εν αποστρατεία, ενώ ο Τέπιτς είναι ο… Τέπιτς. Μια του ύψους, τρεις του βάθους!
Το συνεχές παιχνίδι με τη φωτιά έχει κοστίσει στον Παναθηναϊκό, που και φέτος εμφανίζεται από κεκτημένη ταχύτητα ως ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης, καθώς οι παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις είτε καταποντίστηκαν (ΤΣΣΚΑ) είτε χαμήλωσαν τον πήχη (Μπαρτσελόνα, Σιένα, Κάχα Λαμποράλ) με τη Μακάμπι και τη Ρεάλ να είναι οι μοναδικές ομάδες που μοιάζουν καλύτερες από πέρσι.
Για να μην παρεξηγούμαστε… Σαφώς και είναι πιθανό για τον Παναθηναϊκό να ξεπεράσει τα προβλήματά του, να βρει ρυθμό και να φτάσει μέχρι το Final 4 της Βαρκελώνης, όμως ακόμα κι αν τα καταφέρει, θα το οφείλει περισσότερο στην αποδυνάμωση των βασικών του αντιπάλων παρά στο εκθαμβωτικό μπάσκετ που έπαιξε ο ίδιος. Από την άλλη, επειδή ο Ομπράντοβιτς έχει το… καλό συνήθειο να εκπλήσσει τους πάντες -ακόμα και τον εαυτό του- είναι παρακινδυνευμένο και αφελές να ξεγράψει κάποιος από σήμερα τον πεντάκις πρωταθλητή Ευρώπης, όσα προβλήματα κι αν έχει στο παιχνίδι του.
Ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε;
Η χιλιοτραγουδισμένη προσθήκη στο ρόστερ δεν έγινε ποτέ και έτσι ο Ζοτς αποφάσισε να πορευτεί στη φετινή σεζόν με εννέα παίκτες. Διαμαντίδης, Νίκολας, Τέπιτς, Σάτο, Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Φώτσης, Τσαρτσαρής και Μπατίστ. Με δεδομένο τον τραυματισμό του Μάριτς και την έλλειψη εμπιστοσύνης σε Καλάθη, Μπόγρη και Βουγιούκα, ο Παναθηναϊκός είναι καταδικασμένος να ζήσει ή να πεθάνει από τις ορέξεις και τα κέφια 8 παικτών, που γίνονται 9 αν βάλουμε στην εξίσωση και τον ασταθή Μιλένκο Τέπιτς.
Η αλήθεια είναι ότι… 8,5 παίκτες μοιάζουν αρκετοί, με τη διαφορά ότι ο Σάτο διανύει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα (έχει βάλει όλους κι όλους 23 πόντους σε 4 αγώνες με 5/18 τρίποντα), ο Καϊμακόγλου έμεινε στα πιτς σχεδόν για ένα μήνα (από την πρεμιέρα του Top-16 στο Βίλνιους), ο Περπέρογλου είναι ένας πολύ καλός συμπληρωματικός παίκτης αλλά όχι «πρώτο βιολί», ο Μπατίστ -παρά τους 15 πόντους ανά αγώνα- δεν απειλεί μέσα στη ρακέτα με την ίδια αποτελεσματικότητα, ενώ ο Τέπιτς μοιάζει πολλές φορές να κυριεύεται από το άγχος να αποδείξει ότι αξίζει τα… λεφτά του.
Στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης, όλη η Ευρώπη υποκλίθηκε -για πολλοστή φορά- στον Διαμαντίδη, που έπαιξε κατά γενική ομολογία το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του, μετρώντας 13 πόντους (40% στα τρίποντα και 88% στις βολές), 6 ασίστ, 4 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα ανά αγώνα. Επειδή όμως ακόμα και ο Διαμαντίδης κάποια στιγμή κουράζεται, ιδίως όταν δεν έχει αξιόπιστα back up, οι αριθμοί του γνωρίζουν σημαντική πτώση στο Top-16, καθώς με εξαίρεση τις ασίστ (7 ανά αγώνα), η παραγωγικότητά του έχει μειωθεί στο μισό (7 πόντοι με 25% στα τρίποντα) γεγονός με άμεσο αντίκτυπο στην επίθεση του Παναθηναϊκού.
Στην πραγματικότητα, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ακόμα «καβάλα στο άλογο» της πρόκρισης, επειδή οι δύο παλιοσειρές του, ο Τσαρτσαρής και ο Φώτσης, πραγματοποιούν εκπληκτικές εμφανίσεις στη φάση των 16. Ο «Τσαρτς», που ξεκίνησε την καριέρα του ως 3άρι και στα 32 του έγινε 5άρι, μετράει 9 πόντους (με 75% στα δίποντα, αλλά μόλις 15% στα τρίποντα) και 4 ριμπάουντ σε 18 λεπτά κάθε αγώνα, ενώ ο Φώτσης προσθέτει άλλους 10 πόντους + 5 ριμπάουντ, με ποσοστό στα δίποντα (92%) στα όρια του στατιστικού λάθους.
Αν μετρήσατε τους παίκτες, από την παράθεση των στατιστικών τους ο μόνος που λείπει είναι ο Νίκολας. Ο Ντρου σκοράρει ικανοποιητικά -11 πόντους με 40% στα τρίποντα- είναι συνεπής ως προς τα… ξεσπάσματά του, όμως όσο κι αν έχει καταφέρει να προσαρμόσει το παιχνίδι του στις απαιτήσεις του Ομπράντβοβιτς (έμαθε να παίζει άμυνα και να θυσιάζεται για την ομάδα), είναι πολύ δύσκολο στα 30 του να γίνει δημιουργός και να αρχίσει να μοιράζει ασίστ. Σε πέντε αγώνες του Top 16 έχει συνολικά 9 ασίστ, δικαιώνοντας όσους πίστευαν ότι ο Ντρου έχει συγκεκριμένες αρετές στο παιχνίδι του - και η οργάνωση δεν είναι μία από αυτές.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, ο Παναθηναϊκός γνώρισε τη δεύτερη εντός έδρας ήττα του στη διοργάνωση (η πρώτη ήταν από τη Βαλένθια) και συνολικά πέμπτη σε 15 αγώνες, αριθμός ανοίκειος για τους άλλοτε σαρωτικούς «πράσινους». Ο αγώνας στη Μάλαγα είναι τελικός, γιατί υπό προϋποθέσεις μπορεί να χαρίσει στην ομάδα το πλεονέκτημα έδρας, που μοιάζει απαραίτητο προκειμένου οι «πράσινοι» να προκριθούν στο Final 4 και να επιβεβαιώσουν τον κανόνα που τους θέλει πιστούς στο ραντεβού τους με τους κορυφαίους της Ευρώπης τις μονές χρονιές. Το 2005 ήταν 3οι στη Μόσχα, το 2007 και το 2009, ανέβηκαν στο πιο ψηλό σκαλί της Ευρώπης και το 2011 ψάχνουν έναν παίκτη -εκ των έσω- που θα αλλάξει τις ισορροπίες.
Οι παίκτες και ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχουν δηλώσει επανειλημμένα ότι όταν είναι όλοι υγιείς δεν φοβούνται καμία ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Από τη στιγμή που ο Μάριτς δεν αναμένεται σύντομα, αυτοί οι… 8,5 υγιέστατοι -ευχόμαστε- παίκτες καλούνται μαζί με τον κορυφαίο προπονητή τους να κάνουν την υπέρβαση και να δικαιολογήσουν τον τίτλο της καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας της τελευταίας 15ετίας. Αν αποτύχουν, πάντως, στη λιγότερο ποιοτική Euroleague των τελευταίων ετών, ο μόνος στον οποίο θα πρέπει να ζητήσουν ευθύνες είναι ο καθρέφτης τους…
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου