Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει στο blog του για τη δίκαιη και συνάμα σημαντική νίκη του Ολυμπιακού επί του Άρη, η οποία διασφαλίζει πιθανότατα την κατάκτηση του τίτλου.
Ο Ολυμπιακός χθες πήρε μία από τις πιο σημαντικές νίκες στο φετινό πρωτάθλημα, όχι επειδή αυτή ήρθε σε ένα από τα λεγόμενα ντέρμπι (αυτά δεν κρίνουν τα πρωταθλήματα), αλλά επειδή σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος έδειξε πως είναι και πως λειτουργεί όπως πρέπει να κάνει μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, άσχετα αν η απόδοσή της κυμανθεί σε μέτρια, καλά ή υψηλά επίπεδα.
Το παιχνίδι Άρης-Ολυμπιακός ήταν καλό στο πρώτο ημίχρονο και μέτριο στο δεύτερο, εξαιτίας της ανάλογης εικόνας του Ολυμπιακού στα αντίστοιχα ημίχρονα. Όσο για τον Άρη, ήταν μετριότατος έως κακός σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Παρότι δεν έκανε σπουδαίο σε ποιότητα ματς (ήταν καλό), ο Ολυμπιακός έφτασε στη σημαντική αυτή νίκη μέσα από την «προστασία» και σιγουριά που του παρέχει η ύπαρξη ξεκάθαρης ταυτότητας και κάποιων σταθερών αρχών που έχουν υιοθετήσει όλοι οι ποδοσφαιριστές του, ακόμα και αυτοί που αποκτήθηκαν στην πρόσφατη μεταγραφική περίοδο. Αυτό δείχνει την ύπαρξη μιας ομάδας και αυτά είναι τα απαραίτητα στοιχεία που διασφαλίζουν καλή πορεία και πιθανότατα κατάκτηση τίτλου, ο οποίος πλησιάζει όλο και περισσότερο στον Πειραιά.
Λογική συνόλου, δηλαδή υπάρχει ένα υλικό, τους αξιολογούμε όλους αλλά τους εμπιστευόμαστε κιόλας, μας ενδιαφέρει το άτομο να αντιληφθεί την έννοια «ομάδα» και τις υποχρεώσεις του προς αυτήν, δίνοντας το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του όποτε καλείται να την υπηρετήσει, παίζοντας αποκλειστικά για τα συμφεροντά της.
Δεν παίζει ο Τοροσίδης; Μέσα ο Μανιάτης. Δεν μπορεί ο Ντουντού; Μέσα ο Μοντεστό. Δεν βάζω Πάντελιτς, μέσα ο Τζεμπούρ... και πάει λέγοντας. Τραυματίστηκε ο Μιραλάς και βγήκε νωρίς, δεν χάθηκε ο κόσμος κιόλας!!
Όποιος και να παίζει, όμως, ξέρει τι πρέπει να κάνει, πώς να συμπεριφέρεται, το κίνητρο και η συγκέντρωση είναι πάντα παρόντα όπως και η προσήλωση στον στόχο, η αγωνιστικότητα και η διάθεση για καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Και μετά ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του μπορεί να έχει καλή ή λιγότερο καλή απόδοση σε ατομικό επίπεδο... Όσο περισσότερα στοιχεία αυτής της ταυτότητας εμφανίζονται στον αγωνιστικό χώρο, τόσο πιο πειστική είναι και η εμφάνιση της ομάδας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι νίκες έρχονται ακόμα και όταν δεν εμφανίζονται όλα τα καλά στοιχεία της ταυτότητας και οι εμφανίσεις δεν είναι απόλυτα πειστικές, κάτι που συμβαίνει και στο χθεσινό παιχνίδι της Θεσσαλονίκης.
Η εντύπωσή μου είναι πως ο χθεσινός Ολυμπιακός παρότι είχε την πρωτοβουλία και την κατοχή της μπάλας σε όλη τη διάρκεια του ματς, τα καλύτερα πράγματα και τα πιο πιστά στην ταυτότητά του τα έκανε όταν δεν είχε την μπάλα στα πόδια των παικτών του.
Δηλαδή πίεση αρκετά ψηλά στη φάση οργανωμένης άμυνας, δυνατή μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα μόλις έχανε την κατοχή, και πίεση στον αντίπαλο κάτοχο της μπάλας πολύ συχνά σε όλο το γήπεδο. Όλα αυτά αρκετά καλύτερα στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Δεν άφηνε τον Άρη να αλλάξει πάνω από 3-4 συνεχόμενες πάσες για να εκδηλώσει οργανωμένη επίθεση, με εξαίρεση ίσως το τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα, όπου πλέον συγκεντρώθηκε περισσότερο στο να προφυλάξει το υπέρ του 2-1.
Επιθετικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Παρότι είχε την κατοχή μπάλας σε όλη τη διάρκεια του ματς, είχε και αρκετό χώρο για να αναπτυχθεί, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ροή στο πρώτο κυρίως ημίχρονο, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει φάσεις μπροστά στην εστία του Άρη. Δεν μπορούσε να βρει τις λύσεις στο επιθετικό 1/3 του γηπέδου, ίσως και επειδή πολύ νωρίς έμεινε χωρίς τον Μιραλάς, που ήταν αρκετά δραστήριος στο διάστημα που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο.
Πήρε τη νίκη όμως περισσότερο με το πάθος και τη θέλησή του, με επιμονή και κίνητρο στη διεκδίκησή της και λιγότερο με το καθαρό μυαλό του. Εκείνος που έχει πάντα καθαρό μυαλό είναι ο Ιμπαγάσα, που ήταν και ο καλύτερος παίκτης του χθεσινού αγώνα παρότι αγωνίζεται σε μια θέση πρωτόγνωρη γι' αυτόν, η οποία απαιτεί στοιχεία που ο ίδιος δεν διαθέτει. Έχει όμως εμπειρία και σαφήνεια στο παιχνίδι του, άριστη τεχνική, υποδειγματικές υποδοχές της μπάλας και εύστοχες πάσες κοντινής και μεσαίας απόστασης. Με αυτό τον τρόπο κατευθύνει με μαεστρία ένα μαχητικό σύνολο, τουλάχιστον στο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όσο για τον Άρη, παρουσιάσε πολύ λίγα πράγματα. Ασύνδετος και ανοργάνωτος επιθετικά κυρίως, αλλά πολλές φορές και αμυντικά, παρότι ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να το εκμεταλλευτεί καλύτερα. Στην τελευταία φάση του αγώνα, αυτή με τον Τσέζαρεκ, παραλίγο να πάρει την ισοπαλία, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά άδικο βάσει της εικόνας που παρουσίασε στο χθεσινό παιχνίδι.
Πηγή gazzetta.gr
Ο Ολυμπιακός χθες πήρε μία από τις πιο σημαντικές νίκες στο φετινό πρωτάθλημα, όχι επειδή αυτή ήρθε σε ένα από τα λεγόμενα ντέρμπι (αυτά δεν κρίνουν τα πρωταθλήματα), αλλά επειδή σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος έδειξε πως είναι και πως λειτουργεί όπως πρέπει να κάνει μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, άσχετα αν η απόδοσή της κυμανθεί σε μέτρια, καλά ή υψηλά επίπεδα.
Το παιχνίδι Άρης-Ολυμπιακός ήταν καλό στο πρώτο ημίχρονο και μέτριο στο δεύτερο, εξαιτίας της ανάλογης εικόνας του Ολυμπιακού στα αντίστοιχα ημίχρονα. Όσο για τον Άρη, ήταν μετριότατος έως κακός σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Παρότι δεν έκανε σπουδαίο σε ποιότητα ματς (ήταν καλό), ο Ολυμπιακός έφτασε στη σημαντική αυτή νίκη μέσα από την «προστασία» και σιγουριά που του παρέχει η ύπαρξη ξεκάθαρης ταυτότητας και κάποιων σταθερών αρχών που έχουν υιοθετήσει όλοι οι ποδοσφαιριστές του, ακόμα και αυτοί που αποκτήθηκαν στην πρόσφατη μεταγραφική περίοδο. Αυτό δείχνει την ύπαρξη μιας ομάδας και αυτά είναι τα απαραίτητα στοιχεία που διασφαλίζουν καλή πορεία και πιθανότατα κατάκτηση τίτλου, ο οποίος πλησιάζει όλο και περισσότερο στον Πειραιά.
Λογική συνόλου, δηλαδή υπάρχει ένα υλικό, τους αξιολογούμε όλους αλλά τους εμπιστευόμαστε κιόλας, μας ενδιαφέρει το άτομο να αντιληφθεί την έννοια «ομάδα» και τις υποχρεώσεις του προς αυτήν, δίνοντας το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του όποτε καλείται να την υπηρετήσει, παίζοντας αποκλειστικά για τα συμφεροντά της.
Δεν παίζει ο Τοροσίδης; Μέσα ο Μανιάτης. Δεν μπορεί ο Ντουντού; Μέσα ο Μοντεστό. Δεν βάζω Πάντελιτς, μέσα ο Τζεμπούρ... και πάει λέγοντας. Τραυματίστηκε ο Μιραλάς και βγήκε νωρίς, δεν χάθηκε ο κόσμος κιόλας!!
Όποιος και να παίζει, όμως, ξέρει τι πρέπει να κάνει, πώς να συμπεριφέρεται, το κίνητρο και η συγκέντρωση είναι πάντα παρόντα όπως και η προσήλωση στον στόχο, η αγωνιστικότητα και η διάθεση για καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Και μετά ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του μπορεί να έχει καλή ή λιγότερο καλή απόδοση σε ατομικό επίπεδο... Όσο περισσότερα στοιχεία αυτής της ταυτότητας εμφανίζονται στον αγωνιστικό χώρο, τόσο πιο πειστική είναι και η εμφάνιση της ομάδας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι νίκες έρχονται ακόμα και όταν δεν εμφανίζονται όλα τα καλά στοιχεία της ταυτότητας και οι εμφανίσεις δεν είναι απόλυτα πειστικές, κάτι που συμβαίνει και στο χθεσινό παιχνίδι της Θεσσαλονίκης.
Η εντύπωσή μου είναι πως ο χθεσινός Ολυμπιακός παρότι είχε την πρωτοβουλία και την κατοχή της μπάλας σε όλη τη διάρκεια του ματς, τα καλύτερα πράγματα και τα πιο πιστά στην ταυτότητά του τα έκανε όταν δεν είχε την μπάλα στα πόδια των παικτών του.
Δηλαδή πίεση αρκετά ψηλά στη φάση οργανωμένης άμυνας, δυνατή μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα μόλις έχανε την κατοχή, και πίεση στον αντίπαλο κάτοχο της μπάλας πολύ συχνά σε όλο το γήπεδο. Όλα αυτά αρκετά καλύτερα στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
Δεν άφηνε τον Άρη να αλλάξει πάνω από 3-4 συνεχόμενες πάσες για να εκδηλώσει οργανωμένη επίθεση, με εξαίρεση ίσως το τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα, όπου πλέον συγκεντρώθηκε περισσότερο στο να προφυλάξει το υπέρ του 2-1.
Επιθετικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Παρότι είχε την κατοχή μπάλας σε όλη τη διάρκεια του ματς, είχε και αρκετό χώρο για να αναπτυχθεί, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ροή στο πρώτο κυρίως ημίχρονο, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει φάσεις μπροστά στην εστία του Άρη. Δεν μπορούσε να βρει τις λύσεις στο επιθετικό 1/3 του γηπέδου, ίσως και επειδή πολύ νωρίς έμεινε χωρίς τον Μιραλάς, που ήταν αρκετά δραστήριος στο διάστημα που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο.
Πήρε τη νίκη όμως περισσότερο με το πάθος και τη θέλησή του, με επιμονή και κίνητρο στη διεκδίκησή της και λιγότερο με το καθαρό μυαλό του. Εκείνος που έχει πάντα καθαρό μυαλό είναι ο Ιμπαγάσα, που ήταν και ο καλύτερος παίκτης του χθεσινού αγώνα παρότι αγωνίζεται σε μια θέση πρωτόγνωρη γι' αυτόν, η οποία απαιτεί στοιχεία που ο ίδιος δεν διαθέτει. Έχει όμως εμπειρία και σαφήνεια στο παιχνίδι του, άριστη τεχνική, υποδειγματικές υποδοχές της μπάλας και εύστοχες πάσες κοντινής και μεσαίας απόστασης. Με αυτό τον τρόπο κατευθύνει με μαεστρία ένα μαχητικό σύνολο, τουλάχιστον στο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.
Όσο για τον Άρη, παρουσιάσε πολύ λίγα πράγματα. Ασύνδετος και ανοργάνωτος επιθετικά κυρίως, αλλά πολλές φορές και αμυντικά, παρότι ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να το εκμεταλλευτεί καλύτερα. Στην τελευταία φάση του αγώνα, αυτή με τον Τσέζαρεκ, παραλίγο να πάρει την ισοπαλία, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά άδικο βάσει της εικόνας που παρουσίασε στο χθεσινό παιχνίδι.
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου