Το 38ο πήγε στον Πειραιά! Με πανηγυρικό τρόπο! Με εξάρα! Ο Ηρακλής Αντύπας αναλύει τους τέσσερις βασικούς λόγους που ο Ολυμπιακός κατέκτησε το φετινό πρωτάθλημα!Ώρα τίτλου και κούπας για τον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν πανάξια στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Μια κατάκτηση που ήρθε σχετικά εύκολα και πλέον οι Πειραιώτες κοιτάζουν την επόμενη περίοδο και αν μη τι άλλο έχουν το χρόνο. Για το... αύριο θα έχουμε καιρό να ασχοληθούμε. Τώρα θα αναφερθούμε στα κλειδιά της επιτυχίας των «ερυθρόλευκων» του Ερνέστο Βαλβέρδε.
Ο Ολυμπιακός έφτασε τα 38 πρωταθλήματα, σε μια σεζόν που οι απέναντι τον είχαν ξεγραμμένο! Ήταν βλέπετε, ο αποκλεισμός από τη Μακάμπι και η εικόνα των «ερυθρόλευκων» τον Αύγουστο που δεν άφηνε και πολλές ελπίδες. Τι άλλαξε και ο Θρύλος έκανε πλάκα στον φετινό μαραθώνιο, με κερασάκι στην τούρτα την εξάρα επί της ΑΕΚ.
Δεν πρόκειται να σταθούμε σε νίκες-σταθμούς. Άλλωστε, για να πάρεις τον τίτλο πρέπει να κερδίζεις. Θα δούμε τον τίτλο από διαφορετική ματιά και τους τέσσερις λόγους για τους οποίους οι Πειραιώτες έκαναν πάρτι και πήραν το πρωτάθλημα ουσιαστικά από τον Ιανουάριο…
ΠΡΩΤΟ: Δεν πρόκειται να γράψω ποτέ ότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Κάνει λάθη, έχει τα δικά του κολλήματα, αλλά αυτή τη στιγμή είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα. Η επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη να του δώσει και πάλι τα ηνία της ομάδας αποδείχθηκε πέρα για πέρα σωστή. Ο Βαλβέρδε ήξερε την Ελλάδα, ήξερε τον Ολυμπιακό και φυσικά δεν χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής.
Βασικό για μια ομάδα που θέλει να επιστρέψει στον κορυφή. Γιατί αν ο προπονητής χάσει χρόνο για να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα, είναι δεδομένο ότι θα χάσει και βαθμούς. Ο Βαλβέρδε εμφύσησε και πάλι τη φιλοσοφία του και ο Ολυμπιακός απέκτησε αγωνιστική ταυτότητα.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην πρώτη του χρονιά ως ηγέτης του Ολυμπιακού δεν δίστασε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Δεν «πάγωσε» από τον αποκλεισμό-σοκ στην Ευρώπη και συνέχισε τον Αύγουστο να ενισχύει το ρόστερ. Ο Ολυμπιακός, με ένα ματς την εβδομάδα, είχε πλούσιο έμψυχο δυναμικό και ο Βαλβέρδε είχε τις επιλογές που χρειαζόταν για να φτάσει στον τίτλο.
Προβλήματα με απουσίες υπήρχαν σχεδόν σε όλα τα ματς, αλλά ποτέ δεν φάνηκαν. Τρανό παράδειγμα της λογικής Μαρινάκη ήταν η απόκτηση των Τζιμπούρ και Μανιάτη. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο τον Ιανουάριο; Και όμως, η διοίκηση αποφάσισε να ενισχύει και άλλο το ρόστερ με την απόκτηση των παικτών.
ΤΡΙΤΟ: Η εξαιρετική παρουσία της ομάδας στην επαρχία και στο Καραϊσκάκη. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι «η επαρχία δίνει κούπα» και ο Ολυμπιακός τα καθάρισε όλα αυτά τα ματς χωρίς να δεχθεί γκολ. Οκτώ νίκες σε ισάριθμα ματς και με συντελεστή τερμάτων… απίστευτο (12-0). Το απόλυτο ο Ολυμπιακός έχει και στην έδρα του.
Σε 13 ματς μετρά ισάριθμες νίκες και χωρίς απώλειες στα εντός έδρας ματς, είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει κάποιος εκ των αντιπάλων να τον απειλήσει. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι αν ο Ολυμπιακός κάνει φέτος το 15 στα 15, θα γράψει Ιστορία, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν έχει εκμεταλλευθεί στο απόλυτο την έδρα του.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Οι πρωταγωνιστές αν μη τι άλλο είναι οι παίκτες. Και σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή θα σταθώ στον… Ντ' Αρτανιάν και στους τρεις σωματοφύλακες. Δηλαδή στον Ιμπαγάσα και στους Μιραλάς, Πάντελιτς και Μοντέστο. Ο πρώτος ήταν ο εγκέφαλος της ομάδας. Παρά τα χρόνια του, ήταν κατά τη γνώμη μου ο MVP του Ολυμπιακού και τον ακολούθησε ο Μιραλάς.
Ο Βέλγος είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, χωρίς να είναι εκτελεστής πέναλτι για να ανέβουν και άλλο οι αριθμοί του. Και στο ξεκίνημα της σεζόν, μετά το εντός έδρας παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, έδωσε στην ομάδα την ώθηση που χρειαζόταν. Ο Πάντελιτς έκανε και με το παραπάνω τη δουλειά του, ενώ ο Μοντέστο ήταν ο παίκτης του προπονητή. Εξελίχθηκε σε πολυεργαλείο, αφού αγωνίστηκε σε διαφορετικές θέσεις και έδινε πάντα τον καλύτερό του εαυτό.
Πηγή gazzetta.gr
Ο Ολυμπιακός έφτασε τα 38 πρωταθλήματα, σε μια σεζόν που οι απέναντι τον είχαν ξεγραμμένο! Ήταν βλέπετε, ο αποκλεισμός από τη Μακάμπι και η εικόνα των «ερυθρόλευκων» τον Αύγουστο που δεν άφηνε και πολλές ελπίδες. Τι άλλαξε και ο Θρύλος έκανε πλάκα στον φετινό μαραθώνιο, με κερασάκι στην τούρτα την εξάρα επί της ΑΕΚ.
Δεν πρόκειται να σταθούμε σε νίκες-σταθμούς. Άλλωστε, για να πάρεις τον τίτλο πρέπει να κερδίζεις. Θα δούμε τον τίτλο από διαφορετική ματιά και τους τέσσερις λόγους για τους οποίους οι Πειραιώτες έκαναν πάρτι και πήραν το πρωτάθλημα ουσιαστικά από τον Ιανουάριο…
ΠΡΩΤΟ: Δεν πρόκειται να γράψω ποτέ ότι ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Κάνει λάθη, έχει τα δικά του κολλήματα, αλλά αυτή τη στιγμή είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα. Η επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη να του δώσει και πάλι τα ηνία της ομάδας αποδείχθηκε πέρα για πέρα σωστή. Ο Βαλβέρδε ήξερε την Ελλάδα, ήξερε τον Ολυμπιακό και φυσικά δεν χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής.
Βασικό για μια ομάδα που θέλει να επιστρέψει στον κορυφή. Γιατί αν ο προπονητής χάσει χρόνο για να προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα, είναι δεδομένο ότι θα χάσει και βαθμούς. Ο Βαλβέρδε εμφύσησε και πάλι τη φιλοσοφία του και ο Ολυμπιακός απέκτησε αγωνιστική ταυτότητα.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην πρώτη του χρονιά ως ηγέτης του Ολυμπιακού δεν δίστασε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Δεν «πάγωσε» από τον αποκλεισμό-σοκ στην Ευρώπη και συνέχισε τον Αύγουστο να ενισχύει το ρόστερ. Ο Ολυμπιακός, με ένα ματς την εβδομάδα, είχε πλούσιο έμψυχο δυναμικό και ο Βαλβέρδε είχε τις επιλογές που χρειαζόταν για να φτάσει στον τίτλο.
Προβλήματα με απουσίες υπήρχαν σχεδόν σε όλα τα ματς, αλλά ποτέ δεν φάνηκαν. Τρανό παράδειγμα της λογικής Μαρινάκη ήταν η απόκτηση των Τζιμπούρ και Μανιάτη. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει τον τίτλο τον Ιανουάριο; Και όμως, η διοίκηση αποφάσισε να ενισχύει και άλλο το ρόστερ με την απόκτηση των παικτών.
ΤΡΙΤΟ: Η εξαιρετική παρουσία της ομάδας στην επαρχία και στο Καραϊσκάκη. Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι «η επαρχία δίνει κούπα» και ο Ολυμπιακός τα καθάρισε όλα αυτά τα ματς χωρίς να δεχθεί γκολ. Οκτώ νίκες σε ισάριθμα ματς και με συντελεστή τερμάτων… απίστευτο (12-0). Το απόλυτο ο Ολυμπιακός έχει και στην έδρα του.
Σε 13 ματς μετρά ισάριθμες νίκες και χωρίς απώλειες στα εντός έδρας ματς, είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει κάποιος εκ των αντιπάλων να τον απειλήσει. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι αν ο Ολυμπιακός κάνει φέτος το 15 στα 15, θα γράψει Ιστορία, αφού ποτέ στο παρελθόν δεν έχει εκμεταλλευθεί στο απόλυτο την έδρα του.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Οι πρωταγωνιστές αν μη τι άλλο είναι οι παίκτες. Και σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή θα σταθώ στον… Ντ' Αρτανιάν και στους τρεις σωματοφύλακες. Δηλαδή στον Ιμπαγάσα και στους Μιραλάς, Πάντελιτς και Μοντέστο. Ο πρώτος ήταν ο εγκέφαλος της ομάδας. Παρά τα χρόνια του, ήταν κατά τη γνώμη μου ο MVP του Ολυμπιακού και τον ακολούθησε ο Μιραλάς.
Ο Βέλγος είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, χωρίς να είναι εκτελεστής πέναλτι για να ανέβουν και άλλο οι αριθμοί του. Και στο ξεκίνημα της σεζόν, μετά το εντός έδρας παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, έδωσε στην ομάδα την ώθηση που χρειαζόταν. Ο Πάντελιτς έκανε και με το παραπάνω τη δουλειά του, ενώ ο Μοντέστο ήταν ο παίκτης του προπονητή. Εξελίχθηκε σε πολυεργαλείο, αφού αγωνίστηκε σε διαφορετικές θέσεις και έδινε πάντα τον καλύτερό του εαυτό.
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου