«Δεν έχω παίξει ποτέ στο Καμπ Νου. Απόψε για μένα είναι μια επική βραδιά». Εκεί που ξεκίνησε, εκεί που είναι ο προορισμός του να επιστρέψει. Ο Σεσκ Φάμπρεγας απόψε ζει... κάτι περισσότερο από ένα όνειρο!
Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει σαν τον Πέπε Γκουαρδιόλα. Όταν μεγάλωσε, ήθελε απλά να τον κερδίσει! Η ζωή του Σεσκ Φάμπρεγας ήταν γεμάτη αντιθέσεις. Τόσο μεγάλες και τόσο έντονες, όσο δύο παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα. Το πέναλτι που κέρδισε και εκτέλεσε εύστοχα στον περυσινό προημιτελικό διατήρησε ζωντανό το όνειρο της Άρσεναλ και στέρησε από τον ίδιο ένα άλλο όνειρο. Να παίξει, επιτέλους, στη γενέτειρά του. Έστω και ως αντίπαλος. Από τη ρεβάνς απουσίαζε και η ομάδα του ηττήθηκε με 4-1 και αποκλείστηκε. Αυτή τη φορά η μοίρα δεν του έφραξε τον δρόμο και το όνειρό του θα πραγματοποιηθεί.
Το gazzetta.gr παρουσιάζει τη ζωή του 23χρονου Καταλανού που έφυγε από την πατρίδα του γιατί έκαναν πλάκα στην αδελφή του και περιμένει τη στιγμή της επιστροφής.
Εννέα μήνες…
Η ιστορία είθισται να ξεκινά με τη γέννηση. Στην περίπτωση του Φραντσέσκ Φάμπρεγας, η ημερομηνία που αναγράφεται στην ταυτότητά του έχει ενδιαφέρον μόνο για δύο λόγους. Αφενός για το «4», το οποίο θα σημάδευε την καριέρα του και αφετέρου γιατί είναι μόλις 24 ετών. Η ποδοσφαιρική του ιστορία θα ξεκινούσε εννέα μήνες αργότερα. Τόσο κρατήθηκε ο παππούς του πριν τον πάρει για πρώτη φορά στο «Καμπ Νου». Ο Σεσκ, γέννημα θρέμμα Καταλανός, θα παρακολουθούσε για πρώτη φορά την Μπαρτσελόνα στην αγκαλιά του παππού. «Από τότε που με πήγαν για πρώτη φορά στο γήπεδο και για το υπόλοιπο της ζωής μου φορούσα αυτά τα χρώματα», δηλώνει ως αμετανόητος οπαδός της Μπάρτσα και δεν χάνει ευκαιρία σε κάθε συνέντευξή του να μιλήσει για το ενδεχόμενο επιστροφής του.
«Ποτέ δεν έκρυψα ότι κάποια μέρα θα γυρίσω. Εξάλλου, η Βαρκελώνη είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο». Ακόμα και οι πρώην συμπαίκτες του γνωρίζουν μέσα τους πως ο Σεσκ είναι ένας από εκείνους. «Έχει μεγαλώσει με το DNA της Μπαρτσελόνα στο αίμα του», έχει πει ο Τσάβι, ενώ ο συνομήλικός του Ζεράρ Πικέ, το είχε ξεκαθαρίσει: «Ο Σεσκ θα επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα. Ακόμα κι αν ο ίδιος δεν θέλει να το παραδεχτεί, εγώ είμαι σίγουρος».
Δεκαέξι χρόνια…
Η ιστορία είθισται να έχει μια ανατροπή. Ο ήρωας μια αχίλλειο πτέρνα. Ο Σεσκ Φάμπρεγας μεγάλωσε στην οικογένεια της Μπαρτσελόνα. Ήταν παιδί ευκατάστατων γονέων και το απολάμβανε το ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Με τη λεγόμενη «class of ‘87». Μια τάξη που αξίζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Μια ομάδα που αποτελούνταν από τον Λιονέλ Μέσι, τον Ζεράρ Πικέ και τον Σεσκ Φάμπρεγας. Ο μέσος της Άρσεναλ ήταν πάντα ο αρχηγός τους. Ακόμα και όταν συζητούσαν τι μουσική θα ακούσουν, εκείνος έδινε την εντολή.
Σε μια ομάδα που κέρδιζε τα παιχνίδια 7-0, 8-0 ή ακόμα και 10-0, ο Σεσκ άρχισε να βιάζεται. Ίσως και να ήταν το μεγάλο του λάθος. Το άγχος να προαχθεί στην πρώτη ομάδα και η αγωνία να μη χαθεί από την Μπαρτσελόνα. Την πρώτη φορά ο Πέπε Γκουαρδιόλα, παίκτης ακόμα των Καταλανών, τον επισκέφτηκε. Του χάρισε τη φανέλα με το νούμερο «4», που ο ίδιος φορούσε, λέγοντάς του «μια μέρα θα τη φοράς στην πρώτη ομάδα». Παρηγοριά στον άρρωστο… Ο Σεσκ γινόταν ολοένα και πιο ανυπόμονος.
Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκε η προοπτική να κάνει κάτι καινούργιο. Να γίνει εκείνος που ονειρευόταν, να φτάσει στο επίπεδο που επιθυμούσε. Έστω κι αν χρειαζόταν να αποχωριστεί τα χρώματα που τον μεγάλωσαν. Η Άρσεναλ με 2,2 εκατ. λίρες θα τον αποκτούσε από την Μπαρτσελόνα, αφού ο Αρσέν Βενγκέρ είχε ξεχωρίσει το ταλέντο του «μικρού». Ο Σεσκ έπαιρνε τη μεγάλη απόφαση. Για ένα παιδί 16 ετών η απόρριψη μπορεί να φαντάζει καταδικαστική…
«Όταν είσαι 16 χρονών σε μια άλλη χώρα, με άγνωστη γλώσσα και κουλτούρα, σου λείπουν τα πάντα. Το φαγητό, ο καιρός, ο ήλιος, τα γεύματα της γιαγιάς. Είχα βαρεθεί να πίνω σούπα. Όλοι οι φίλοι μου με έλεγαν τρελό που έφυγα, γιατί ήταν το όνειρό μου να παίξω στην Μπαρτσελόνα. Όμως, ήρθα σε ένα σύλλογο που μου δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Στην Μπαρτσελόνα δεν ξέρω τι θα γινόταν. Ακόμα και την αδελφή μου πείραζαν στο σχολείο και της έλεγαν ότι ο Μέσι είναι καλύτερος από μένα».
Καμαρούλα μια σταλιά…
Η ιστορία είθισται να έχει δυσκολίες για τον πρωταγωνιστή. Βάσανα, ώστε η λύτρωση να είναι πιο εξαγνιστική και η καθιέρωση να έχει μεγαλύτερη αξία. Ο Σεσκ Φάμπρεγας θα εγκαθίστατο στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 2003. Πέρασε το καλοκαίρι με την Εθνική Ισπανίας (U-17) και δεν συμμετείχε στην προετοιμασία της Άρσεναλ. Η πρώτη του εικόνα ήταν ένα μικρό δωμάτιο, το οποίο μετά βίας χωρούσε ένα στερεοφωνικό, μερικά ρούχα και μια μικρή τηλεόραση που ήταν συνδεδεμένη με το play station του Σεσκ. «Τον καλύτερό μου φίλο στην Αγγλία τον πρώτο καιρό» όπως έλεγε αστειευόμενος. «Η τηλεόραση ήταν τόσο μικρή, που νομίζω πως λίγο έλειψε να τυφλωθώ», θυμάται όταν γυρίζει το χρόνο πίσω.
Εκεί ήταν και ο Φίλιπ Σεντέρος, που έκανε πιο εύκολη τη ζωή για τον Ισπανό. Εκείνος και η Ιρλανδέζα ιδιοκτήτρια του συγκροτήματος. Η Νορίν βοήθησε στην προσαρμογή και των δύο και την επισκέπτονται ακόμα και σήμερα για να μαθαίνουν τα νέα της. «Στην αρχή όλα ήταν συναρπαστικά. Μετά τους πρώτους έξι μήνες, άρχισαν οι δυσκολίες. Κάθε μέρα η ίδια ρουτίνα. Όταν δεν είχα μάθημα αγγλικών ή προπόνηση, έπρεπε να μένω στο δωμάτιό μου και να κοιτάω τον υπολογιστή χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Είχα βαρεθεί απελπιστικά».
Λίγο καιρό μετά θα ξεκινήσει να κάνει παρέα με τον Σεντέρος. Οι βόλτες τους περιείχαν ψώνια, ταινίες και άλλες ήρεμες δραστηριότητες. «Σκεφτόμουν τους φίλους μου που έκαναν κλάμπινγκ και περνούσαν καλά και αναρωτιόμουν τι σκατά κάνω εγώ. Ήταν δύσκολα, αλλά ήταν επιλογή μου». Σταδιακά τα πράγματα θα γίνονταν όλο και καλύτερα. Η σύντροφός του θα μετακόμιζε στην Αγγλία για να σπουδάσει, οι γονείς του θα ταξίδευαν σε κάθε ευκαιρία, ο φιλικός του ορίζοντας θα μεγάλωνε… Το ίδιο και εκείνος.
Λίστα αναμονής…
Η ιστορία είθισται να έχει μια μαγική στιγμή που τα αλλάζει όλα στη ζωή του πρωταγωνιστή. Ο Σεσκ Φάμπρεγας έπρεπε να μάθει με τον σκληρό τρόπο. Ο Αρσέν Βενγκέρ δεν του είπε ποτέ ούτε λέξη στα ισπανικά παρότι είχε γνώσεις. Ο πιτσιρικάς από τη Βαρκελώνη έπρεπε να μάθει πως ουδείς θα του φερόταν σαν να είναι κάτι ξεχωριστό. Έπρεπε εκείνος να βρει τον τρόπο να ενταχθεί στο σύνολο. Ένα σύνολο που όταν έχει τον Πατρίκ Βιεϊρά και τον Ζιλμπέρτο Σίλβα στα χαφ, έχει και μια δυσκολία παραπάνω για να σου δοθεί η ευκαιρία.
Ο Αρσέ Βενγκέρ δεν δίστασε. Στις 23 Οκτωβρίου του 2003, ο Σεσκ Φάμπρεγας έγινε ο νεαρότερος παίκτης που έπαιξε με την Άρσεναλ και αργότερα έγινε ο νεαρότερος που σκόραρε με τους «κανονιέρηδες». Αν θέλουμε να είμαστε… πιστοί στη διάρθρωση της ιστορίας, η μαγική στιγμή ήρθε με τον τραυματισμό του Βιεϊρά. Ο Ισπανός ξεκίνησε να παίζει βασικός και να αποδεικνύει την αξία του. Οι διακρίσεις θα είναι συνεχόμενες και σύντομα θα ερχόταν το απόλυτο αντικείμενο του πόθου του. Το «4»! Το 2005 ο Γάλλος μέσος θα αναχωρήσει για τη Γιουβέντους και ο Φάμπρεγας θα πάρει το ρόλο του και το νούμερό του.
Η συνέχεια είναι μάλλον συνηθισμένη. Καινούργιο συμβόλαιο, περισσότερα λεφτά, καταξίωση και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Μια πορεία προς την κορυφή, που ήρθε βήμα προς βήμα. Ένα μεγάλο ρίσκο που πήρε στα 16 του χρόνια και το οποίο δεν τον πρόδωσε.
Coca-cola πάει με όλα…
Στην ιστορία είθισται να υπάρχουν παραξενιές, ιδιαιτερότητες, ιδιοτροπίες και άστατη ζωή. Όχι σε αυτή την ιστορία. Η ιδιοτροπία του Σεσκ Φάμπρεγας είναι ότι του αρέσει να κοιμάται πολύ. Από 9,5 ώρες μέσο όρο μέχρι και 11 ώρες παραμονές αγώνων! Το πρόβλημα της κοπέλας του είναι ότι δεν ξεκολλάει από το ποδόσφαιρο. «Καμιά φορά που μιλάω με την Κάρλα μπορεί να μου βάλει τις φωνές, γιατί την ίδια στιγμή που μιλάμε μπορεί να βλέπω ένα αδιάφορο παιχνίδι ανάμεσα σε δύο μικρές ομάδες της Ολλανδίας!» έχει πει αυτοσαρκαζόμενος, ενώ παραδέχτηκε πως μπορεί να βλέπει το ίδιο παιχνίδι τρεις και τέσσερις φορές! Αρκεί να μην έχει χάσει, γιατί τότε κάνει περίπου τέσσερις ώρες να μιλήσει σε άνθρωπο, ειδικά όταν ήταν σε πιο μικρή ηλικία.
Τη Βαρκελώνη τη λατρεύει. Όποτε μπορεί να… ξεκλέψει λίγο χρόνο για να πάει στο σπίτι του, το κάνει με ευχαρίστηση, ώστε να δει και τους φίλους του. Είναι οι ίδιοι από τα παιδικά του χρόνια. Εκείνοι και οι γονείς του τον συμβουλεύουν σε κάθε δυσκολία και τον κρατάνε προσγειωμένο στη γη. Αν και μάλλον δεν χρειαζόταν. Πόσο αλαζονικός μπορεί να γίνει ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος γιόρτασε το πρώτο του γκολ με την Άρσεναλ (σ.σ. εκείνο στα 16 του χρόνια) πίνοντας coca-cola και με ένα αυγό Kinder (!);
Ο Σεσκ Φάμπρεγας είναι αυτό που δείχνει. Ένα παιδί… Ένα παιδί, που μοναδικό του απωθημένο είναι να σπουδάσει και να αποφοιτήσει από τη σχολή γυμναστικής ακαδημίας. Να ολοκληρώσει το σχολείο που άφησε στη μέση. Μετά δυσκολίας θα δει μπάσκετ, ακόμα κι αν πρόκειται για τον τελικό του Ευρωμπάσκετ με την Ισπανία, θα ζοριστεί για να δει τον Ραφαέλ Ναδάλ και θα συνεχίσει να φαντάζεται τη στιγμή που όλα τα όνειρα θα ενωθούν. Το «Καμπ Νου», τα χρώματα που αγάπησε από παιδί, ο Γκουαρδιόλα…
Tonight…
Πηγή gazzeta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου