Πριν μερικά χρόνια, μια τέτοια μέρα περίμενε, όπως όλα τα παιδάκια στη Γερμανία, για να πάρει το δώρο του. Πλέον, ο Στέφανος Κλάους Αθανασιάδης είναι εκείνος που μοιράζει τα δώρα στους φίλους του ΠΑΟΚ! Κάποτε ήθελε να παίξει σε επίσημο ματς με τον ΠΑΟΚ. Το κατάφερε! Αργότερα ονειρεύτηκε να σκοράρει. Το πέτυχε! Δεσμεύτηκε να πανηγυρίσει στη Θύρα 4 το πρώτο γκολ στην Τούμπα. Κράτησε την υπόσχεσή του! Έφυγε, γύρισε και το καλοκαίρι έδινε όρκο να καθιερωθεί στον ΠΑΟΚ. Στην πρώτη του συμμετοχή στο πρωτάθλημα, απέδειξε ότι τον εννοούσε. Ο Στέφανος Αθανασιάδης θα κλείσει την παραμονή των Χριστουγέννων τα 22 του χρόνια και θα έχει δικαίωμα σε μια ακόμα ευχή, σε ένα ακόμα δώρο. Να σταματήσουν να τον βλέπουν ως ταλέντο, να πάρει τις συμμετοχές που του αξίζουν.
Ανατροφή και περιπλάνηση!
Στο Λάκκωμα Χαλκιδικής και στα χωμάτινα γήπεδα των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων ξεκινάει η ιστορία του Στέφανου. Εκεί που έβλεπε τον πατέρα του να αγωνίζεται στην ομάδα του χωριού, αλλά και τον θείο του να παίζει στην Αλεξάνδρεια. Οι πρώτες του εικόνες ήταν γεμάτες ποδόσφαιρο, η πρώτη του κατεύθυνση στη ζωή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Σε ηλικία οκτώ ετών (γεννημένος στις 24/12/1988) εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ομάδας του χωριού του, όμως όποιος έχει μείνει στα… χαμηλά αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πετύχει.
Ο πατέρας του Στέφανου ήθελε μια διαφορετική καριέρα για τον γιο του από εκείνη που ο ίδιος, αγωνιζόμενος ως αριστερό μπακ, είχε και σύντομα θα τον έγγραφε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Προπαιδικό τμήμα, παιδικό τμήμα και μετά ήρθαν οι… σκάουτερ! Σε ηλικία δέκα ετών, ο Στέφανος Αθανασιάδης άρχισε να ξεχωρίσει. Σε ένα τουρνούα στην Τεργέστη οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν τόσο, που άμεσα κίνησαν όλες τις διαδικασίες για να τον πάρουν στη χώρα τους.
Η προσπάθεια έγινε. Δεν ήταν η μόνη που θα γινόταν, όπως επίσης δεν ήταν πετυχημένη. Ο μικρός δεν μπορούσε να προσαρμοστεί, ούτε η οικογένειά του. Αργότερα, ανέλαβε δράση ο… νονός από τη Γερμανία. Κάτοικος Βερολίνου και άντρας μιας ξαδέλφης του πατέρα του, ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το «Κλάους» και εκείνος που τον έβαλε στη Χέρτα Βερολίνου. Νέα μετακόμιση για την οικογένεια, που πίστευε πως κοντά σε συγγενείς θα ήταν πιο εύκολο να προσαρμοστούν και να ξεχάσουν την Ελλάδα. Μάταια…
Στο δίμηνο Αύγουστος-Σεπτέμβριος του 1998, η διεθνής καριέρα είχε λάβει τέλος για τον Στέφανο Αθανασιάδη που επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Στον δικέφαλο του βορρά γαλουχήθηκε ψάχνοντας τη θέση που του ταιριάζει καλύτερα. Έπαιζε περισσότερο ως ανασταλτικός μέσος, ωστόσο η ταχύτητά του και κυρίως η έλλειψη δύναμης επέτασσαν αλλαγή θέσης. Ο Κώστας Μαλιούφας είχε την έμπνευση και στα χέρια του Κυριάκου Αλεξανδρίδη ολοκληρώθηκε το… πείραμα!
Ξεπέταγμα και ευκαιρία!
Σε χρονιές που ο ΠΑΟΚ δεν είχε και πολλά να περηφανεύεται για την αντρική ομάδα, σε εκείνων των νέων κάτι έμοιαζε να ξεχωρίζει. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά την επιστροφή του από την αναζήτηση της μεγάλης ευκαιρίας, ο Στέφανος Αθανασιάδης έπιανε απ’ τα μαλλιά την ευκαιρία στον δικέφαλο. Είναι η σεζόν 2006-07, όταν ακούγεται διαρκώς για έναν πιτσιρικά που σκοράρει συνεχώς στο πρωτάθλημα Νέων. Ο πιτσιρικάς είναι ο Claus, ο οποίος θα τελειώσει εκείνη τη χρονιά με 24 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός χατ-τρικ απέναντι στον Άρη. Κάτι που πάντα θα μετράει στο βιογραφικό του!
Ο Γιώργος Παράρχος θα είναι ο πρώτος που θα πιστέψει περισσότερο στο ταλέντο του. Ο Έλληνας τεχνικός, που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία του δικεφάλου στις 22 Ιανουαρίου, θα ενημερωθεί άμεσα για τον «μικρό». Θα τον παρακολουθήσει στις προπονήσεις, θα τον δει στα ματς των νέων και θα δώσει εντολή να μπει στην πρώτη ομάδα. Στις 28 του μήνα θα συμπεριληφθεί για πρώτη φορά σε αποστολή του ΠΑΟΚ για να ταξιδέψει στην Κρήτη και ένα μήνα μετά θα έρθει η πρώτη εμφάνιση!
Το ντεμπούτο του Στέφανου Αθανασιάδη θα γίνει σε ηλικία 19 ετών κόντρα – σε ποιον άλλον;; - στη Λάρισα. Ο ΠΑΟΚ θα ηττηθεί σε εκείνο το ματς με 3-1 μέσα στην Τούμπα, ωστόσο ο Claus θα βλέπει το πρώτο του όνειρο να πραγματοποιείται. Το αν θα έπαιζε ένα ή 13 λεπτά (όσο αγωνίστηκε, δηλαδή) ίσως και να μην το θυμόταν μετά το τέλος του αγώνα.
Η επόμενη χρονιά ήταν της υπομονής. Ο Φερνάντο Σάντος θα αναλάμβανε γρήγορα τον ΠΑΟΚ στη θέση του Γιώργου Παράσχου και ο Αθανασιάδης, διανύοντας τη δεύτερη σεζόν του επαγγελματικού συμβολαίου, έπρεπε να ψάξει χώρο ανάμεσα στους Βρύζα, Σάλμον και Ίλιεφ, που κατά κύριο λόγο έπαιζαν στην επίθεση. Ορισμένες αραιές και guest εμφανίσεις, μέχρι τον Απρίλιο του 2008, όταν και το όνομά του θα κάνει πολύ ηχηρό κρότο. Έστω κι αν το παιχνίδι ήταν αδιάφορο, τα δύο γκολ του 20χρονου στη Λάρισα θα φέρουν τον Πορτογάλο τεχνικό σε απολογητική θέση για το λόγο που τόσο καιρό δεν τον χρησιμοποιούσε.
«Είναι ένας ποδοσφαιριστής με σπουδαίες ικανότητες. Πιστεύω ότι έχει καλά στοιχεία, πρέπει όμως να δουλέψει ακόμη περισσότερο», θα πει ο Σάντος μετά το ματς και η πρώτη επιβράβευση για τον «μικρό» θα έρθει στις 22 Μαΐου. Παρέα με το φιλαράκι του, τον Βαγγέλη Γεωργίου, θα υπογράψουν νέο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, το οποίο θα τους δεσμεύει ως το 2012.
«Ήταν ένα από τα όνειρα μου!», θα δηλώσει την επόμενη μέρα, αποφασισμένος να δουλέψει και να πείσει ότι άξιζε της εμπιστοσύνης του προέδρου και του προπονητή. «Θα ήθελα να έχω περισσότερες ευκαιρίες αλλά ο προπονητής ξέρει. Είχα υπομονή και σίγουρα περίμενα μία ευκαιρία την οποία θεωρώ ότι την έπιασα από τα μαλλιά. Είναι σίγουρα οι πιο ευτυχισμένες διακοπές στην ζωή μου».
Λογική και ευαισθησία!
Ο ενθουσιασμός της ηλικίας είναι δύσκολο να τιθασευτεί. Ο Φερνάντο Σάντος ήξερε τι έπρεπε να κάνει, σκεφτόταν πως θα χτίσει τον ΠΑΟΚ που θα κερδίζει και όχι πως θα δώσει ευκαιρίες στους νέους. Το καλοκαίρι, ο Αθανασιάδης δεν θα μπορεί ακόμα να το καταλάβει. Δεν μπορούσε καλά-καλά να αντιληφθεί αυτό που του συνέβαινε, πόσω μάλλον να σκεφτεί λίγο παραπέρα. «Από την αρχή είχα όνειρο να φτάσω ψηλά. Όσο μεγάλωνα και πλησίαζα στην α’ ομάδα τόσο αισθανόμουν ότι πλησίαζα τον στόχο μου. Γνωρίζω πλέον πώς είναι να λειτουργείς σε μία μεγάλη ομάδα. Το μυαλό μου είναι μόνο στους στόχους που έχει θέσει η ομάδα και γι’ αυτό θα προσπαθώ και εγώ», θα πει στην προετοιμασία και ζητάει «να μην με βλέπουν πια ως τον μικρό της ομάδας».
Οι πιθανότητες, ωστόσο, να βρει χρόνο συμμετοχής ανάμεσα στους Μπακαγιόκο, Μουσλίμοβιτς και Αναστασάκο ήταν ελάχιστες. Ο Φερνάντο Σάντος τον εμπιστευόταν μόνο για τη… συμμετοχή ή τις καθυστερήσεις. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, τρία λεπτά… Τόσα του χρειάστηκαν στη Φυλή στις 30 Νοεμβρίου του 2008 για να λυτρώσει τον ΠΑΟΚ και να γίνει ακόμα μια φορά πρωταγωνιστής. «Αφιερώνω το γκολ στην οικογένειά μου και στον κόσμο μας, που ήταν συγκλονιστικός για ακόμα μια φορά», θα πει μετά το τέλος του ματς, όταν σε πιο ευχάριστη θέση από εκείνη του προπονητή του, που θα δεχόταν εκ νέου κριτική για το γεγονός ότι δεν τον έχει στις επιλογές του.
Τα έντονα συναισθήματα που προέκυψαν μετά το γκολ και την αναγνώρισή του, ήταν δύσκολο να τα διαχειριστεί. Από τη μία ήταν η ηλικία, ο ενθουσιασμός, η… καψούρα για τον ΠΑΟΚ και από την άλλη η λογική της ομάδας που είναι πάνω απ’ όλα. Εκείνη την εποχή, όμως, ζούσε το όνειρό του και περίμενε για το επόμενο. «Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτήν τη στιγμή την περιμένω πώς και πώς. Να βάλω ένα γκολ στην Τούμπα και να το πανηγυρίσω στη θύρα 4». Θα το πραγματοποιούσε και αυτό την 1η Φεβρουαρίου απέναντι στον Εργοτέλη.
Η συγκυρία δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Λίγα 24ωρα πριν, ο Αθανασιάδης ήταν ανάμεσα στους «μικρούς» ήρωες του ΠΑΟΚ για την πρόκριση μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» επί του Άρη στα πέναλτι. Ευστόχησε στη διαδικασία, έδειξε τη φανέλα του, έκανε νόημα στον κόσμο να σωπάσει… Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. «Είμαι μόλις 20 χρονών και σίγουρα η εμπειρία της συμμετοχής μου είναι μεγάλη. Ήμουν ψύχραιμος και σκόραρα. Αυτό έπρεπε να κάνω και αυτό έκανα. Έβλεπα τους οπαδούς του Άρη που με αποδοκίμαζαν, όμως συγκεντρώθηκα στον εαυτό μου. Πέτυχα το γκολ, φίλησα τον δικέφαλο στο στήθος και έκανα αυτήν την κίνηση της σιωπής στους φιλάθλους του Άρη. Μου βγήκε αυτό το συναίσθημα και έτσι ενήργησα».
Αγροτικό και επιστροφή!
Φέτος, μοιράζεται τα ίδια αποδυτήρια με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Έναν ποδοσφαιριστή που θαυμάζει, γιατί βλέπει ομοιότητες με τον εαυτό του. «Ασφαλώς και ο Σαλπιγγίδης αποτελεί πρότυπο μου. Έκανε κι αυτός το «αγροτικό» του, πριν αρκετά χρόνια, δούλεψε σκληρά και έχει πετύχει πολλά στην καριέρα του». Το… αγροτικό είναι μια περίεργη υπόθεση. Κάτι να πάει στραβά και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείς. Στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής, τα πράγματα έμοιαζαν ανάποδα. Ο Πανσερραϊκός, όπου βρέθηκε ο να παίζει Αθανασιάδης δανεικός, βολόδερνε και ο ίδιος είχε σκοράρει μόλις δύο φορές στο πρωτάθλημα.
Τα πράγματα άλλαξαν άρδην από τον Φεβρουάριο και μετά, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για την ομάδα. Ο Αθανασιάδης θα κλείσει τη χρονιά με τέσσερα γκολ, ωστόσο θα πανηγυρίσει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και την επιστροφή του στην Τούμπα. Κι αυτή τη φορά είχε μόνο ένα στόχο: «Επιστρέφω στην Τούμπα για να μείνω. Θέλω να αποδείξω στον προπονητή μου ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα και ότι μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά τον ΠΑΟΚ. Είμαι αποφασισμένος να κάνω το καλύτερο δυνατό».
Έβλεπε τους αγώνες, τους μήνες, τους… προπονητές να περνάνε, χωρίς ο ίδιος να παίρνει την ευκαιρία που περίμενε. Δέκα λεπτά στο «Μαδριγάλ», οκτώ λεπτά απέναντι στην Μπριζ και πρώτη συμμετοχή χθες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όπως περίμενε εκείνος, περίμεναν και οι προπονητές του. Να έρθει η ομάδα που του φέρνει… γούρι! Ο Claus δεν έφτασε στην πόλη. Επέστρεψε!
Πηγή gazzetta.gr
Ανατροφή και περιπλάνηση!
Στο Λάκκωμα Χαλκιδικής και στα χωμάτινα γήπεδα των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων ξεκινάει η ιστορία του Στέφανου. Εκεί που έβλεπε τον πατέρα του να αγωνίζεται στην ομάδα του χωριού, αλλά και τον θείο του να παίζει στην Αλεξάνδρεια. Οι πρώτες του εικόνες ήταν γεμάτες ποδόσφαιρο, η πρώτη του κατεύθυνση στη ζωή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Σε ηλικία οκτώ ετών (γεννημένος στις 24/12/1988) εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ομάδας του χωριού του, όμως όποιος έχει μείνει στα… χαμηλά αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πετύχει.
Ο πατέρας του Στέφανου ήθελε μια διαφορετική καριέρα για τον γιο του από εκείνη που ο ίδιος, αγωνιζόμενος ως αριστερό μπακ, είχε και σύντομα θα τον έγγραφε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Προπαιδικό τμήμα, παιδικό τμήμα και μετά ήρθαν οι… σκάουτερ! Σε ηλικία δέκα ετών, ο Στέφανος Αθανασιάδης άρχισε να ξεχωρίσει. Σε ένα τουρνούα στην Τεργέστη οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν τόσο, που άμεσα κίνησαν όλες τις διαδικασίες για να τον πάρουν στη χώρα τους.
Η προσπάθεια έγινε. Δεν ήταν η μόνη που θα γινόταν, όπως επίσης δεν ήταν πετυχημένη. Ο μικρός δεν μπορούσε να προσαρμοστεί, ούτε η οικογένειά του. Αργότερα, ανέλαβε δράση ο… νονός από τη Γερμανία. Κάτοικος Βερολίνου και άντρας μιας ξαδέλφης του πατέρα του, ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το «Κλάους» και εκείνος που τον έβαλε στη Χέρτα Βερολίνου. Νέα μετακόμιση για την οικογένεια, που πίστευε πως κοντά σε συγγενείς θα ήταν πιο εύκολο να προσαρμοστούν και να ξεχάσουν την Ελλάδα. Μάταια…
Στο δίμηνο Αύγουστος-Σεπτέμβριος του 1998, η διεθνής καριέρα είχε λάβει τέλος για τον Στέφανο Αθανασιάδη που επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Στον δικέφαλο του βορρά γαλουχήθηκε ψάχνοντας τη θέση που του ταιριάζει καλύτερα. Έπαιζε περισσότερο ως ανασταλτικός μέσος, ωστόσο η ταχύτητά του και κυρίως η έλλειψη δύναμης επέτασσαν αλλαγή θέσης. Ο Κώστας Μαλιούφας είχε την έμπνευση και στα χέρια του Κυριάκου Αλεξανδρίδη ολοκληρώθηκε το… πείραμα!
Ξεπέταγμα και ευκαιρία!
Σε χρονιές που ο ΠΑΟΚ δεν είχε και πολλά να περηφανεύεται για την αντρική ομάδα, σε εκείνων των νέων κάτι έμοιαζε να ξεχωρίζει. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά την επιστροφή του από την αναζήτηση της μεγάλης ευκαιρίας, ο Στέφανος Αθανασιάδης έπιανε απ’ τα μαλλιά την ευκαιρία στον δικέφαλο. Είναι η σεζόν 2006-07, όταν ακούγεται διαρκώς για έναν πιτσιρικά που σκοράρει συνεχώς στο πρωτάθλημα Νέων. Ο πιτσιρικάς είναι ο Claus, ο οποίος θα τελειώσει εκείνη τη χρονιά με 24 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός χατ-τρικ απέναντι στον Άρη. Κάτι που πάντα θα μετράει στο βιογραφικό του!
Ο Γιώργος Παράρχος θα είναι ο πρώτος που θα πιστέψει περισσότερο στο ταλέντο του. Ο Έλληνας τεχνικός, που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία του δικεφάλου στις 22 Ιανουαρίου, θα ενημερωθεί άμεσα για τον «μικρό». Θα τον παρακολουθήσει στις προπονήσεις, θα τον δει στα ματς των νέων και θα δώσει εντολή να μπει στην πρώτη ομάδα. Στις 28 του μήνα θα συμπεριληφθεί για πρώτη φορά σε αποστολή του ΠΑΟΚ για να ταξιδέψει στην Κρήτη και ένα μήνα μετά θα έρθει η πρώτη εμφάνιση!
Το ντεμπούτο του Στέφανου Αθανασιάδη θα γίνει σε ηλικία 19 ετών κόντρα – σε ποιον άλλον;; - στη Λάρισα. Ο ΠΑΟΚ θα ηττηθεί σε εκείνο το ματς με 3-1 μέσα στην Τούμπα, ωστόσο ο Claus θα βλέπει το πρώτο του όνειρο να πραγματοποιείται. Το αν θα έπαιζε ένα ή 13 λεπτά (όσο αγωνίστηκε, δηλαδή) ίσως και να μην το θυμόταν μετά το τέλος του αγώνα.
Η επόμενη χρονιά ήταν της υπομονής. Ο Φερνάντο Σάντος θα αναλάμβανε γρήγορα τον ΠΑΟΚ στη θέση του Γιώργου Παράσχου και ο Αθανασιάδης, διανύοντας τη δεύτερη σεζόν του επαγγελματικού συμβολαίου, έπρεπε να ψάξει χώρο ανάμεσα στους Βρύζα, Σάλμον και Ίλιεφ, που κατά κύριο λόγο έπαιζαν στην επίθεση. Ορισμένες αραιές και guest εμφανίσεις, μέχρι τον Απρίλιο του 2008, όταν και το όνομά του θα κάνει πολύ ηχηρό κρότο. Έστω κι αν το παιχνίδι ήταν αδιάφορο, τα δύο γκολ του 20χρονου στη Λάρισα θα φέρουν τον Πορτογάλο τεχνικό σε απολογητική θέση για το λόγο που τόσο καιρό δεν τον χρησιμοποιούσε.
«Είναι ένας ποδοσφαιριστής με σπουδαίες ικανότητες. Πιστεύω ότι έχει καλά στοιχεία, πρέπει όμως να δουλέψει ακόμη περισσότερο», θα πει ο Σάντος μετά το ματς και η πρώτη επιβράβευση για τον «μικρό» θα έρθει στις 22 Μαΐου. Παρέα με το φιλαράκι του, τον Βαγγέλη Γεωργίου, θα υπογράψουν νέο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, το οποίο θα τους δεσμεύει ως το 2012.
«Ήταν ένα από τα όνειρα μου!», θα δηλώσει την επόμενη μέρα, αποφασισμένος να δουλέψει και να πείσει ότι άξιζε της εμπιστοσύνης του προέδρου και του προπονητή. «Θα ήθελα να έχω περισσότερες ευκαιρίες αλλά ο προπονητής ξέρει. Είχα υπομονή και σίγουρα περίμενα μία ευκαιρία την οποία θεωρώ ότι την έπιασα από τα μαλλιά. Είναι σίγουρα οι πιο ευτυχισμένες διακοπές στην ζωή μου».
Λογική και ευαισθησία!
Ο ενθουσιασμός της ηλικίας είναι δύσκολο να τιθασευτεί. Ο Φερνάντο Σάντος ήξερε τι έπρεπε να κάνει, σκεφτόταν πως θα χτίσει τον ΠΑΟΚ που θα κερδίζει και όχι πως θα δώσει ευκαιρίες στους νέους. Το καλοκαίρι, ο Αθανασιάδης δεν θα μπορεί ακόμα να το καταλάβει. Δεν μπορούσε καλά-καλά να αντιληφθεί αυτό που του συνέβαινε, πόσω μάλλον να σκεφτεί λίγο παραπέρα. «Από την αρχή είχα όνειρο να φτάσω ψηλά. Όσο μεγάλωνα και πλησίαζα στην α’ ομάδα τόσο αισθανόμουν ότι πλησίαζα τον στόχο μου. Γνωρίζω πλέον πώς είναι να λειτουργείς σε μία μεγάλη ομάδα. Το μυαλό μου είναι μόνο στους στόχους που έχει θέσει η ομάδα και γι’ αυτό θα προσπαθώ και εγώ», θα πει στην προετοιμασία και ζητάει «να μην με βλέπουν πια ως τον μικρό της ομάδας».
Οι πιθανότητες, ωστόσο, να βρει χρόνο συμμετοχής ανάμεσα στους Μπακαγιόκο, Μουσλίμοβιτς και Αναστασάκο ήταν ελάχιστες. Ο Φερνάντο Σάντος τον εμπιστευόταν μόνο για τη… συμμετοχή ή τις καθυστερήσεις. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, τρία λεπτά… Τόσα του χρειάστηκαν στη Φυλή στις 30 Νοεμβρίου του 2008 για να λυτρώσει τον ΠΑΟΚ και να γίνει ακόμα μια φορά πρωταγωνιστής. «Αφιερώνω το γκολ στην οικογένειά μου και στον κόσμο μας, που ήταν συγκλονιστικός για ακόμα μια φορά», θα πει μετά το τέλος του ματς, όταν σε πιο ευχάριστη θέση από εκείνη του προπονητή του, που θα δεχόταν εκ νέου κριτική για το γεγονός ότι δεν τον έχει στις επιλογές του.
Τα έντονα συναισθήματα που προέκυψαν μετά το γκολ και την αναγνώρισή του, ήταν δύσκολο να τα διαχειριστεί. Από τη μία ήταν η ηλικία, ο ενθουσιασμός, η… καψούρα για τον ΠΑΟΚ και από την άλλη η λογική της ομάδας που είναι πάνω απ’ όλα. Εκείνη την εποχή, όμως, ζούσε το όνειρό του και περίμενε για το επόμενο. «Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτήν τη στιγμή την περιμένω πώς και πώς. Να βάλω ένα γκολ στην Τούμπα και να το πανηγυρίσω στη θύρα 4». Θα το πραγματοποιούσε και αυτό την 1η Φεβρουαρίου απέναντι στον Εργοτέλη.
Η συγκυρία δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Λίγα 24ωρα πριν, ο Αθανασιάδης ήταν ανάμεσα στους «μικρούς» ήρωες του ΠΑΟΚ για την πρόκριση μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» επί του Άρη στα πέναλτι. Ευστόχησε στη διαδικασία, έδειξε τη φανέλα του, έκανε νόημα στον κόσμο να σωπάσει… Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. «Είμαι μόλις 20 χρονών και σίγουρα η εμπειρία της συμμετοχής μου είναι μεγάλη. Ήμουν ψύχραιμος και σκόραρα. Αυτό έπρεπε να κάνω και αυτό έκανα. Έβλεπα τους οπαδούς του Άρη που με αποδοκίμαζαν, όμως συγκεντρώθηκα στον εαυτό μου. Πέτυχα το γκολ, φίλησα τον δικέφαλο στο στήθος και έκανα αυτήν την κίνηση της σιωπής στους φιλάθλους του Άρη. Μου βγήκε αυτό το συναίσθημα και έτσι ενήργησα».
Αγροτικό και επιστροφή!
Φέτος, μοιράζεται τα ίδια αποδυτήρια με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Έναν ποδοσφαιριστή που θαυμάζει, γιατί βλέπει ομοιότητες με τον εαυτό του. «Ασφαλώς και ο Σαλπιγγίδης αποτελεί πρότυπο μου. Έκανε κι αυτός το «αγροτικό» του, πριν αρκετά χρόνια, δούλεψε σκληρά και έχει πετύχει πολλά στην καριέρα του». Το… αγροτικό είναι μια περίεργη υπόθεση. Κάτι να πάει στραβά και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείς. Στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής, τα πράγματα έμοιαζαν ανάποδα. Ο Πανσερραϊκός, όπου βρέθηκε ο να παίζει Αθανασιάδης δανεικός, βολόδερνε και ο ίδιος είχε σκοράρει μόλις δύο φορές στο πρωτάθλημα.
Τα πράγματα άλλαξαν άρδην από τον Φεβρουάριο και μετά, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για την ομάδα. Ο Αθανασιάδης θα κλείσει τη χρονιά με τέσσερα γκολ, ωστόσο θα πανηγυρίσει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και την επιστροφή του στην Τούμπα. Κι αυτή τη φορά είχε μόνο ένα στόχο: «Επιστρέφω στην Τούμπα για να μείνω. Θέλω να αποδείξω στον προπονητή μου ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα και ότι μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά τον ΠΑΟΚ. Είμαι αποφασισμένος να κάνω το καλύτερο δυνατό».
Έβλεπε τους αγώνες, τους μήνες, τους… προπονητές να περνάνε, χωρίς ο ίδιος να παίρνει την ευκαιρία που περίμενε. Δέκα λεπτά στο «Μαδριγάλ», οκτώ λεπτά απέναντι στην Μπριζ και πρώτη συμμετοχή χθες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όπως περίμενε εκείνος, περίμεναν και οι προπονητές του. Να έρθει η ομάδα που του φέρνει… γούρι! Ο Claus δεν έφτασε στην πόλη. Επέστρεψε!
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου