Πολλά «εγώ», λίγος προπονητής και «φτωχοί» κομπάρσοι

Από τις παρουσιάσεις του κατακαλόκαιρου που είχαν περισσότερο εορταστικό χαρακτήρα από φιέστες κατάκτησης πρωταθλήματος και από τις βαρύγδουπες δηλώσεις περί ασυναγώνιστης ομάδας-όνειρο, η προσγείωση μέχρι στιγμής είναι ανώμαλη για το Μαϊάμι. Αποδεικνύεται έτι μία φορά περίτρανα πως οι σούπερ σταρ, έστω κι αν υπάρχουν εν αφθονία, δεν εγγυώνται την επιτυχία. Ειδικά αν πλαισιώνονται από πολύ λιγότερο ταλαντούχους ρολίστες κι έναν ανίκανο να κρατήσει τις ισορροπίες και να βρει χημεία προπονητή.

Η παρέα των Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Ουέιντ και Κρις Μπος μετρά ήδη σε 17 ματς 8 ήττες, όσες μερικοί περίμεναν πως θα γνωρίσουν σε ολόκληρη τη σεζόν. Καθένας από τους τρεις σούπερ σταρ της ομάδας δέχτηκαν να μοιραστούν τη μαρκίζα του μαγαζιού με τους άλλους δύο, αλλά το σχήμα δεν προχωρά και τα φάλτσα που ακούγονται είναι πολλά. Οι δύο πρώτοι έχουν (κακο)μάθει να παίζουν σχεδόν μόνοι τους και να αντιμετωπίζουν την πάσα ως αναγκαίο κακό όταν δεν βλέπουν το καλάθι, ενώ ο τρίτος από πρωταγωνιστής στο ανίσχυρο Τορόντο έχει βρεθεί ξάφνου σε... τρίτο πλάνο. Κι επειδή το μπάσκετ δυστυχώς παίζεται ακόμη με μία μπάλα, το πρόβλημα είναι μεγάλο.

Το σύστημα «δώστε μου την μπάλα και θα κάνω κάτι φοβερό» είναι καλό για να κερδίζεις θέσεις στο Top 10 της ημέρας, αλλά δεν οδηγεί πουθενά και ο Έρικ Σπόελστρα δείχνει να ανησυχεί περισσότερο να διατηρήσει ικανοποιημένους τους εγωισμούς των αστέρων του παρά να φτιάξει ομάδα με διακριτούς ρόλους. Όταν ο προπονητής έχει πολύ μικρότερο βεληνεκές από τους παίκτες του, αυτοί αποκτούν το «δικαίωμα» ακόμη και να τον εκτοπίζουν πραγματοποιώντας συσκέψεις εν τη απουσία του ή να τον σκουντάνε επιδεικτικά μπροστά στις κάμερες. Αν όμως λέγεσαι Φιλ Τζάκσον, τότε ακόμη και ολόκληρος Κόμπι βαρά προσοχή μπροστά σου.

Και φυσικά, πέραν των πολλών «εγώ» και του «λίγου» προπονητή, πρόβλημα υπάρχει με το Μαϊάμι και στο supporting cast. Οι τρεις αστέρες της ομάδας δέχτηκαν να κάνουν έκπτωση στο κασέ τους για να συνυπάρξουν και να διεκδικήσουν δαχτυλίδια, αλλά τα χρήματα που περίσσεψαν για τους υπόλοιπους 12 παίκτες αποδείχτηκαν ελάχιστα και το δυναμικό θα ήταν ακόμη φτωχότερο αν πολλοί βετεράνοι δεν πείθονταν να υπογράψουν για να ικανοποιήσουν το απωθημένο της κατάκτησης πρωταθλήματος. Μέσα σε όλα ήρθαν και οι τραυματισμοί των καλύτερων «κομπάρσων» στο ρόστερ, Μάικ Μίλερ και Ουντόνις Χάσλεμ, και ο γάιδαρος έφαγε το ήδη στραβό κλήμα.

Ασφαλώς είναι ακόμη νωρίς. Σίγουρα το Μαϊάμι θα βελτιωθεί, γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, και από τη στιγμή που όλα κρίνονται στα πλέι οφ περιθώρια να διορθωθεί η κατάσταση υπάρχουν. Μπορεί όμως η Χιτ να φτάσει στο επίπεδο να ανταγωνιστεί τους υπόλοιπους μεγάλους για τον τίτλο; Με αυτά τα... μυαλά-από όλους, παίκτες, προπονητή και διοίκηση-σίγουρα όχι.