Ο Γιάσμινκο Βέλιτς, ο άνθρωπος που ανέδειξε το περιβόητο PAO Lab εξηγεί τη χρησιμότητά του, γράφει για τον... μάγο Έμπεν και τη σχολή... ανεύθυνων υπεύθυνων της Παιανίας!
Πολύ επίκαιρο θέμα των τελευταίων ημερών (και όχι μόνο) στον Παναθηναϊκό είναι το θέμα της φυσικής κατάστασης, των δύο γυμναστών, του ΠΑΟ LAB, το πόσο υστερεί με άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, το πώς έφτασε στα 80%-90% ετοιμότητας και διάφορα άλλα σχετικά! Σήμερα θα πάρω μέρος σε αυτό για να βοηθήσω την κουβέντα που γίνεται, μια που δικαιούμαι να εκφέρω την άποψη από τη στιγμή που και η ύπαρξη του περίφημου ΠΑΟ LAB (περιέργως του δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Παναθηναϊκό) σήμερα, οφείλεται στις αποφάσεις που πήρα τη σεζόν 2007-08. Για να μην το εξηγώ περισσότερο αυτό, δεν νομίζω πως ενδιαφέρει πολύ τον κόσμο γενικώς, ούτε έχει τόση σημασία όση του αποδίδεται.
Κατά τα άλλα το ΠΑΟ LAB είναι ένα ενδιαφέρον και χρήσιμο αξεσουάρ ελέγχου, πρόληψης, αποκατάστασης και επανένταξης των ποδοσφαιριστών στην καθημερινότητα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και όχι βασικό εργαλείο στην προετοιμασία τους και διαμόρφωση της φυσικής τους κατάστασης. Α-ΞΕ-ΣΟΥ-ΑΡ! Δεν θα πρέπει να μπερδεύονται τα πράγματα και στον ίδιο τον Παναθηναϊκό λόγω άγνοιας κάποιων.
Το ΠΑΟ LAB κάνει κάποιες μετρήσεις/αξιολογήσεις σε ατομική βάση που μπορούν να έχουν χρησιμότητα στην πρόληψη τραυματισμών (όχι απόλυτα) για παράδειγμα, που προσδιορίζουν σε ένα βαθμό τη σωματική και ψυχολογική κούραση των παικτών, που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των νεαρών ποδοσφαιριστών, μεμονωμένα περιστατικά που μπορούν να είναι χρήσιμα στον εκάστοτε προπονητή (σε συμβουλευτικό επίπεδο), να προσδιορίζει ατομικά πού βρίσκονται κάποιες παράμετροι φυσικής κατάστασης ποδοσφαιριστή. Δεν διαμορφώνει την προετοιμασία και τη διαδικασία προπόνησης μιας ομάδας, τις ανάγκες αυτής της διαδικασίας, δεν κρίνει την καταλληλότητά της, δεν προσδιορίζει επίπεδο φόρμας μιας ομάδας, ούτε τις δυνατότητές της και που έχει φτάσει σύμφωνα με αυτές.
Εξ ου το «είμαστε στο 90%» δεν ξέρω από πού προκύπτει και βάσει ποιων κριτηρίων; Του Φερέιρα, της ιδανικής εικόνας που οραματίζεται ο ίδιος για τον Παναθηναϊκό και τη θεωρεί εφικτή, τι σημαίνει αυτό το ποσοστό και ποιος το έβγαλε; Ή απλά αφορά ατομικές παραμέτρους που μπορεί να μετρήσει το LAB.
Και ποιο είναι το σημείο αναφοράς στις συγκρίσεις που γίνονται: Τα ευρωπαϊκά στάνταρ, τα ελληνικά, τα καλύτερα της καριέρας του καθενός ή η περσινή χρονιά; Γιατί αποκλείεται τα στάνταρ κάποιων παικτών να είναι όπως ήταν πριν από 4-5 χρόνια και αν φτάσανε στα περσινά τους στάνταρ μπορεί και να μη λέει και πολλά στον τωρινό προπονητή τους. Παρακάτω θα αναφερθώ στα περσινά…
Οι τραυματισμοί
Από κει και πέρα, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ και η απόδοση και ιδανική φόρμα μιας ομάδας έχει πολλές παραμέτρους που δεν μπορεί να τις μετρήσει το LAB, ούτε καν τις προσδιορίζει. Αυτά προσδιορίζονται από τον προπονητή και τον τρόπο που θέλει να αγωνίζεται η ομάδα και πολλά από αυτά δεν μετριούνται καν.
Αυτός πρέπει να ξέρει ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν ένα ποδοσφαιριστή να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που έχει ο ίδιος από αυτόν. Για παράδειγμα, βγαίνουν συχνά διάφορα στοιχεία για τα πόσα χιλιόμετρα έτρεξε ένας, πόσα ο άλλος, πόσα η ομάδα στο σύνολό της. 10 χλμ, 11 χλμ, 12 χλμ, συνήθως αναφέρονται σαν αποστάσεις που έτρεξε κάποιος ατομικά!
Φαντάζομαι πως πολύς κόσμος γνωρίζει πως ένας διεθνής διαιτητής ενός αγώνα κορυφαίου επιπέδου τρέχει αυτά τα χιλιόμετρα ή πολύ κοντά σε αυτά. Αυτό τι σημαίνει, πως μπορεί να παίζει μπάλα; Βεβαίως και όχι. Ή άλλο παράδειγμα, ένας σπρίντερ μπορεί να τρέχει πολύ πιο γρήγορα από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή. Αν τον βάλεις σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα οι αντιδράσεις του θα είναι πιο αργές από όλους και ο χρόνος που χρειάζεται να πάρει μια απόφαση μεγαλύτερος.
Επομένως δεν θα είναι τόσο γρήγορος όσο λέει το χρονόμετρο όταν μετράνε τις επιδόσεις του. Ή μπορεί εκεί που θα σπριντάρει να χρειάζεται το ακριβώς αντίθετο. Με άλλα λόγια, τις κατευθύνσεις τις δίνει ο προπονητής, δεν υπάρχουν γυμναστές που κάνουν θαύματα και το LAB πρέπει να είναι εκεί όταν και αν το χρειαστούν. Διακριτικά και συμβουλευτικά και σε επίπεδο ενημερωτικό. Μόνο αυτοί που το κεφάλι τους το βασανίζουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα του αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία του LAB από αυτή που έχει στην πραγματικότητα, γιατί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν και πώς θα το καταφέρουν. Πιστεύουν πως πέντε μετρήσεις θα τους λύσουν όλες τους τις απορίες.
Τα περσινά
Σε ό,τι αφορά τώρα τα περσινά, δεν θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός κινούνταν σε υψηλά στάνταρ. Σε ένα ρυθμό «moderate» έπαιζε. Χωρίς έκρηξη, χωρίς αλλαγή ρυθμού και ταχύτητας, χωρίς ένταση στο παιχνίδι. Το ότι δεν είχε τραυματισμούς δεν λέει απαραίτητα και πολλά. Και οι διαιτητές σπάνια τραυματίζονται, σε ένα ρυθμό περίπου τρέχουν. Για το ελληνικό πρωτάθλημα όμως έφτανε. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως και να είναι καλύτερα έτσι γιατί λίγο ενδιαφέρον υπάρχει για εξέλιξη και προοπτική. Γιατί να χαλάει την καρδιά του κανείς... Στην Ευρώπη όμως δέχθηκε 3 γκολ από Σπάρτα, Ατλέτικο, Γαλατασαράι και Σταντάρ Λιέγης και είχε μία, αλλά οπωσδήποτε σπουδαία, έκλαμψη στα ματς με τη Ρόμα.
Η εποχή Τεν Κάτε
Όπως και για την προπέρσινη καλή πορεία στην Ευρώπη, χωρίς παρεξήγηση, άλλο ανταγωνιστικό χαρακτήρα είχε τότε η ομάδα του Παναθηναϊκού, άλλη ήταν ακόμη η νοοτροπία της, άλλα χαρακτηριστικά των παικτών που συμμετείχαν, που άλλαζαν στο ελληνικό πρωτάθλημα, διαφοροποιώντας τη σύνθεση της ομάδας σε αντίστοιχο χαρακτήρα πρωταθλήματος.
Όπως και να έχει, η ουσία αυτών που θέλω να πω είναι πως απόφαση και δουλειά του Τεν Κάτε ήταν η εκγύμναση της ομάδας στην προηγούμενη διετία, συνειδητοποιημένη βλέποντας το επίπεδο του πρωταθλήματος και τα χαρακτηριστικά των παικτών σε αυτόν τον τομέα. Δεν αποκλείεται να θεωρούσε πως αρκεί για τις εγχώριες διοργανώσεις.
Κανενός γυμναστή, κανενός Έμπεν (συμπαθητικού κατά τα άλλα). Είναι γνωστό πως στο ολλανδικό μοντέλο η φιγούρα του γυμναστή με την παραδοσιακή έννοια δεν παίζει σπουδαίο ρόλο σε μεγάλο ποσοστό Ολλανδών προπονητών. Οι προπονήσεις ούτως ή άλλως σχεδιάζονται κυρίως σε τεχνικό/τακτικό άξονα (υπολογίζοντας τις επιβαρύνσεις) και το πολύ οι γυμναστές να λειτουργούν περισσότερο συμπληρωματικά. Όμως εδώ ανακαλύψαμε τις θαυματουργές ικανότητες του Ολλανδού γυμναστή, που κατά τα άλλα μπορεί να είναι καλός. Δεν το γνωρίζω. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Και δεν νομίζω πως αυτό το συμπέρασμα προέρχεται από το LAB. Δεν πρέπει δηλαδή.
Μάλλον κάποιος άλλος για κάποιο λόγο ήθελε να μας… βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο ανύπαρκτος ήταν ο Τεν Κάτε και πως όλη τη δουλειά την έκανε ο γυμναστής του. Ε, και αυτά μεταξύ άλλων τα λούζεται τώρα ο Παναθηναϊκός. Και για να είμαι ξεκάθαρος, για μένα το θέμα της φυσικής κατάστασης και των προτεραιοτήτων σε αυτή σε ό,τι αφορά μια ποδοσφαιρική ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού, του τρόπου που πρέπει να παίζει και των υποχρεώσεων που έχει, τίθεται εδώ και μια 2ετία και δεν προέκυψε ξαφνικά με την εμφάνιση των αρνητικών αποτελεσμάτων. Αλλά όπως έλεγε και ο Τεν Κάτε, εξαρτάται πώς θέλεις να βλέπεις το ποτήρι. Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Και βεβαίως σχετίζεται με τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών. Και εάν δεν ήταν έτσι, γιατί πάλι αλλάζει την ένταση των προπονήσεων ο Φερέιρα όπως γράφουν πολλά Μέσα Ενημέρωσης;
Δεν τα έχει προσαρμόσει ήδη ο Έμπεν εδώ και 3 μήνες που είναι ξανά στην Παιανία στα θαυματουργά επίπεδα της προηγούμενης 2ετίας; Δεν φτάσανε στο 90% όπως λένε στον Παναθηναϊκό; Πόσο θέλουν να το κάνουμε; 150%; Ό,τι θέλει λέει κανείς. Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Όπως και η άλλη, ότι στους… τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Αυτή η περίπτωση του Έμπεν μού θυμίζει πολύ την περίπτωση του Ρότζερ Σπράι που πριν από μερικά χρόνια έτρεξε ο Παναθηναϊκός να τον κλείσει για μια 5ετία επίσης, θεωρώντας τον γκουρού της φυσικής κατάστασης. Όπως τον Έμπεν σήμερα. Μάλιστα!
Τώρα όμως έχει την πολυτέλεια να έχει δύο γυμναστές, μάλλον για να σιγουρέψει την καλή προπόνηση της ομάδας. Αυτά συμβαίνουν όταν βασιλεύει η άγνοια και η… μονοφθαλμία, όπως λέει η παροιμία. Κι όταν λαλούν πολλά κοκόρια επίσης.
Αντί επιλόγου!
Συμπερασματικά, αν στον Παναθηναϊκό θεωρούν πως ο Φερέιρα είναι κατάλληλος να φτιάξει σε σωστή βάση τον Παναθηναϊκό (ακόμη μιλάμε για βάση και πολύ ακριβή μάλιστα) ας τον αφήσουν να δουλέψει με τον δικό του τρόπο. Ας κοιτάξουν τις ανάγκες του ρόστερ. Περισσότερη ανάγκη από τον Έμπεν έχει ο άνθρωπος.
Και ο Έμπεν όλο και κάπου θα είναι χρήσιμος. Στις ακαδημίες ή στην αποκατάσταση και επανένταξη παικτών.
Ούτως ή άλλως έχει καλή συνεργασία με το ΠΑΟ LAB όπως ακούστηκε. Δεν νομίζω ότι θα στεναχωρηθεί τόσο πολύ και θα ότι του λείψει ο ρόλος του… μάγου της φυσικής κατάστασης. Και το LAB ας προσέξει, λόγω της άγνοιας κάποιων, αλλά ταυτόχρονα και τη διάθεσή τους να ανακατεύονται σε όλα, αντί να κάνει καλό στον Παναθηναϊκό, να μην οδηγηθεί στο αντίθετο.
Πιο εύκολη δουλειά είναι αυτή των… ανεύθυνων υπεύθυνων (δεν αναφέρομαι βεβαίως στο LAB) δηλαδή εκείνων που ανακατεύονται παντού και δεν ευθύνονται ποτέ για τίποτα. Πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι αν κάτι στραβώνει. Και ο Παναθηναϊκός παραδοσιακά έχει κάνει σχολή σε αυτή την επαγγελματική ιδιότητα!
Κατά τα άλλα το ΠΑΟ LAB είναι ένα ενδιαφέρον και χρήσιμο αξεσουάρ ελέγχου, πρόληψης, αποκατάστασης και επανένταξης των ποδοσφαιριστών στην καθημερινότητα μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και όχι βασικό εργαλείο στην προετοιμασία τους και διαμόρφωση της φυσικής τους κατάστασης. Α-ΞΕ-ΣΟΥ-ΑΡ! Δεν θα πρέπει να μπερδεύονται τα πράγματα και στον ίδιο τον Παναθηναϊκό λόγω άγνοιας κάποιων.
Το ΠΑΟ LAB κάνει κάποιες μετρήσεις/αξιολογήσεις σε ατομική βάση που μπορούν να έχουν χρησιμότητα στην πρόληψη τραυματισμών (όχι απόλυτα) για παράδειγμα, που προσδιορίζουν σε ένα βαθμό τη σωματική και ψυχολογική κούραση των παικτών, που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των νεαρών ποδοσφαιριστών, μεμονωμένα περιστατικά που μπορούν να είναι χρήσιμα στον εκάστοτε προπονητή (σε συμβουλευτικό επίπεδο), να προσδιορίζει ατομικά πού βρίσκονται κάποιες παράμετροι φυσικής κατάστασης ποδοσφαιριστή. Δεν διαμορφώνει την προετοιμασία και τη διαδικασία προπόνησης μιας ομάδας, τις ανάγκες αυτής της διαδικασίας, δεν κρίνει την καταλληλότητά της, δεν προσδιορίζει επίπεδο φόρμας μιας ομάδας, ούτε τις δυνατότητές της και που έχει φτάσει σύμφωνα με αυτές.
Εξ ου το «είμαστε στο 90%» δεν ξέρω από πού προκύπτει και βάσει ποιων κριτηρίων; Του Φερέιρα, της ιδανικής εικόνας που οραματίζεται ο ίδιος για τον Παναθηναϊκό και τη θεωρεί εφικτή, τι σημαίνει αυτό το ποσοστό και ποιος το έβγαλε; Ή απλά αφορά ατομικές παραμέτρους που μπορεί να μετρήσει το LAB.
Και ποιο είναι το σημείο αναφοράς στις συγκρίσεις που γίνονται: Τα ευρωπαϊκά στάνταρ, τα ελληνικά, τα καλύτερα της καριέρας του καθενός ή η περσινή χρονιά; Γιατί αποκλείεται τα στάνταρ κάποιων παικτών να είναι όπως ήταν πριν από 4-5 χρόνια και αν φτάσανε στα περσινά τους στάνταρ μπορεί και να μη λέει και πολλά στον τωρινό προπονητή τους. Παρακάτω θα αναφερθώ στα περσινά…
Οι τραυματισμοί
Από κει και πέρα, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό σπορ και η απόδοση και ιδανική φόρμα μιας ομάδας έχει πολλές παραμέτρους που δεν μπορεί να τις μετρήσει το LAB, ούτε καν τις προσδιορίζει. Αυτά προσδιορίζονται από τον προπονητή και τον τρόπο που θέλει να αγωνίζεται η ομάδα και πολλά από αυτά δεν μετριούνται καν.
Αυτός πρέπει να ξέρει ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν ένα ποδοσφαιριστή να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που έχει ο ίδιος από αυτόν. Για παράδειγμα, βγαίνουν συχνά διάφορα στοιχεία για τα πόσα χιλιόμετρα έτρεξε ένας, πόσα ο άλλος, πόσα η ομάδα στο σύνολό της. 10 χλμ, 11 χλμ, 12 χλμ, συνήθως αναφέρονται σαν αποστάσεις που έτρεξε κάποιος ατομικά!
Φαντάζομαι πως πολύς κόσμος γνωρίζει πως ένας διεθνής διαιτητής ενός αγώνα κορυφαίου επιπέδου τρέχει αυτά τα χιλιόμετρα ή πολύ κοντά σε αυτά. Αυτό τι σημαίνει, πως μπορεί να παίζει μπάλα; Βεβαίως και όχι. Ή άλλο παράδειγμα, ένας σπρίντερ μπορεί να τρέχει πολύ πιο γρήγορα από οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή. Αν τον βάλεις σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα οι αντιδράσεις του θα είναι πιο αργές από όλους και ο χρόνος που χρειάζεται να πάρει μια απόφαση μεγαλύτερος.
Επομένως δεν θα είναι τόσο γρήγορος όσο λέει το χρονόμετρο όταν μετράνε τις επιδόσεις του. Ή μπορεί εκεί που θα σπριντάρει να χρειάζεται το ακριβώς αντίθετο. Με άλλα λόγια, τις κατευθύνσεις τις δίνει ο προπονητής, δεν υπάρχουν γυμναστές που κάνουν θαύματα και το LAB πρέπει να είναι εκεί όταν και αν το χρειαστούν. Διακριτικά και συμβουλευτικά και σε επίπεδο ενημερωτικό. Μόνο αυτοί που το κεφάλι τους το βασανίζουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα του αποδίδουν μεγαλύτερη σημασία του LAB από αυτή που έχει στην πραγματικότητα, γιατί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν και πώς θα το καταφέρουν. Πιστεύουν πως πέντε μετρήσεις θα τους λύσουν όλες τους τις απορίες.
Τα περσινά
Σε ό,τι αφορά τώρα τα περσινά, δεν θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός κινούνταν σε υψηλά στάνταρ. Σε ένα ρυθμό «moderate» έπαιζε. Χωρίς έκρηξη, χωρίς αλλαγή ρυθμού και ταχύτητας, χωρίς ένταση στο παιχνίδι. Το ότι δεν είχε τραυματισμούς δεν λέει απαραίτητα και πολλά. Και οι διαιτητές σπάνια τραυματίζονται, σε ένα ρυθμό περίπου τρέχουν. Για το ελληνικό πρωτάθλημα όμως έφτανε. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως και να είναι καλύτερα έτσι γιατί λίγο ενδιαφέρον υπάρχει για εξέλιξη και προοπτική. Γιατί να χαλάει την καρδιά του κανείς... Στην Ευρώπη όμως δέχθηκε 3 γκολ από Σπάρτα, Ατλέτικο, Γαλατασαράι και Σταντάρ Λιέγης και είχε μία, αλλά οπωσδήποτε σπουδαία, έκλαμψη στα ματς με τη Ρόμα.
Η εποχή Τεν Κάτε
Όπως και για την προπέρσινη καλή πορεία στην Ευρώπη, χωρίς παρεξήγηση, άλλο ανταγωνιστικό χαρακτήρα είχε τότε η ομάδα του Παναθηναϊκού, άλλη ήταν ακόμη η νοοτροπία της, άλλα χαρακτηριστικά των παικτών που συμμετείχαν, που άλλαζαν στο ελληνικό πρωτάθλημα, διαφοροποιώντας τη σύνθεση της ομάδας σε αντίστοιχο χαρακτήρα πρωταθλήματος.
Όπως και να έχει, η ουσία αυτών που θέλω να πω είναι πως απόφαση και δουλειά του Τεν Κάτε ήταν η εκγύμναση της ομάδας στην προηγούμενη διετία, συνειδητοποιημένη βλέποντας το επίπεδο του πρωταθλήματος και τα χαρακτηριστικά των παικτών σε αυτόν τον τομέα. Δεν αποκλείεται να θεωρούσε πως αρκεί για τις εγχώριες διοργανώσεις.
Κανενός γυμναστή, κανενός Έμπεν (συμπαθητικού κατά τα άλλα). Είναι γνωστό πως στο ολλανδικό μοντέλο η φιγούρα του γυμναστή με την παραδοσιακή έννοια δεν παίζει σπουδαίο ρόλο σε μεγάλο ποσοστό Ολλανδών προπονητών. Οι προπονήσεις ούτως ή άλλως σχεδιάζονται κυρίως σε τεχνικό/τακτικό άξονα (υπολογίζοντας τις επιβαρύνσεις) και το πολύ οι γυμναστές να λειτουργούν περισσότερο συμπληρωματικά. Όμως εδώ ανακαλύψαμε τις θαυματουργές ικανότητες του Ολλανδού γυμναστή, που κατά τα άλλα μπορεί να είναι καλός. Δεν το γνωρίζω. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Και δεν νομίζω πως αυτό το συμπέρασμα προέρχεται από το LAB. Δεν πρέπει δηλαδή.
Μάλλον κάποιος άλλος για κάποιο λόγο ήθελε να μας… βοηθήσει να καταλάβουμε πόσο ανύπαρκτος ήταν ο Τεν Κάτε και πως όλη τη δουλειά την έκανε ο γυμναστής του. Ε, και αυτά μεταξύ άλλων τα λούζεται τώρα ο Παναθηναϊκός. Και για να είμαι ξεκάθαρος, για μένα το θέμα της φυσικής κατάστασης και των προτεραιοτήτων σε αυτή σε ό,τι αφορά μια ποδοσφαιρική ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού, του τρόπου που πρέπει να παίζει και των υποχρεώσεων που έχει, τίθεται εδώ και μια 2ετία και δεν προέκυψε ξαφνικά με την εμφάνιση των αρνητικών αποτελεσμάτων. Αλλά όπως έλεγε και ο Τεν Κάτε, εξαρτάται πώς θέλεις να βλέπεις το ποτήρι. Μισοάδειο ή μισογεμάτο. Και βεβαίως σχετίζεται με τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών. Και εάν δεν ήταν έτσι, γιατί πάλι αλλάζει την ένταση των προπονήσεων ο Φερέιρα όπως γράφουν πολλά Μέσα Ενημέρωσης;
Δεν τα έχει προσαρμόσει ήδη ο Έμπεν εδώ και 3 μήνες που είναι ξανά στην Παιανία στα θαυματουργά επίπεδα της προηγούμενης 2ετίας; Δεν φτάσανε στο 90% όπως λένε στον Παναθηναϊκό; Πόσο θέλουν να το κάνουμε; 150%; Ό,τι θέλει λέει κανείς. Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Όπως και η άλλη, ότι στους… τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος. Αυτή η περίπτωση του Έμπεν μού θυμίζει πολύ την περίπτωση του Ρότζερ Σπράι που πριν από μερικά χρόνια έτρεξε ο Παναθηναϊκός να τον κλείσει για μια 5ετία επίσης, θεωρώντας τον γκουρού της φυσικής κατάστασης. Όπως τον Έμπεν σήμερα. Μάλιστα!
Τώρα όμως έχει την πολυτέλεια να έχει δύο γυμναστές, μάλλον για να σιγουρέψει την καλή προπόνηση της ομάδας. Αυτά συμβαίνουν όταν βασιλεύει η άγνοια και η… μονοφθαλμία, όπως λέει η παροιμία. Κι όταν λαλούν πολλά κοκόρια επίσης.
Αντί επιλόγου!
Συμπερασματικά, αν στον Παναθηναϊκό θεωρούν πως ο Φερέιρα είναι κατάλληλος να φτιάξει σε σωστή βάση τον Παναθηναϊκό (ακόμη μιλάμε για βάση και πολύ ακριβή μάλιστα) ας τον αφήσουν να δουλέψει με τον δικό του τρόπο. Ας κοιτάξουν τις ανάγκες του ρόστερ. Περισσότερη ανάγκη από τον Έμπεν έχει ο άνθρωπος.
Και ο Έμπεν όλο και κάπου θα είναι χρήσιμος. Στις ακαδημίες ή στην αποκατάσταση και επανένταξη παικτών.
Ούτως ή άλλως έχει καλή συνεργασία με το ΠΑΟ LAB όπως ακούστηκε. Δεν νομίζω ότι θα στεναχωρηθεί τόσο πολύ και θα ότι του λείψει ο ρόλος του… μάγου της φυσικής κατάστασης. Και το LAB ας προσέξει, λόγω της άγνοιας κάποιων, αλλά ταυτόχρονα και τη διάθεσή τους να ανακατεύονται σε όλα, αντί να κάνει καλό στον Παναθηναϊκό, να μην οδηγηθεί στο αντίθετο.
Πιο εύκολη δουλειά είναι αυτή των… ανεύθυνων υπεύθυνων (δεν αναφέρομαι βεβαίως στο LAB) δηλαδή εκείνων που ανακατεύονται παντού και δεν ευθύνονται ποτέ για τίποτα. Πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι αν κάτι στραβώνει. Και ο Παναθηναϊκός παραδοσιακά έχει κάνει σχολή σε αυτή την επαγγελματική ιδιότητα!
Πηγή gazzeta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου