O Παναθηναϊκός έχασε χθες 3-1 από την Κοπεγχάγη και πρέπει να λέει και ευχαριστώ. Θα μπορούσε να γράψει περισσότερα το κοντέρ, άσχετα αν η Κοπεγχάγη έπαιξε στο ρελαντί, ελέγχοντας πάντα το παιχνίδι 100%, όπως ήθελε η ίδια, είτε ελέγχοντας την μπάλα είτε τους χώρους. Έπαιξε τον Παναθηναϊκό σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Εάν θέλαμε να μπούμε στον φαύλο κύκλο των δικαιολογιών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν αδιάφορος, πως σκεφτόταν το επόμενο ματς πρωταθλήματος, πως ο τίτλος είναι ο βασικός στόχος του.
Η πραγματικότητα είναι άλλη όμως. Πρέπει να την καταγράψουμε και να τη δουν κατάματα στον Παναθηναϊκό. Η κατάντια της ομάδας είναι αρκετά μεγάλη. Και αυτό δεν είναι τωρινή πραγματικότητα. Η κατολίσθηση της ομάδας είναι σταδιακή και διαρκείας. Πολύ καιρό τώρα, κρατιέται με τεχνητές αναπνοές…
Άκουσα πριν από μερικούς μήνες -πέρυσι αν θυμάμαι καλά- κάποιον από τον ΠΑΟ να ισχυρίζεται πως πλέον η ομάδα υπολογίζεται και ακούγεται περισσότερο στην Ευρώπη, ότι έχει αλλάξει επίπεδο. Αν το έλεγε σαν ανέκδοτο, θα συμφωνούσα μαζί του.
Και θα καταθέσω την άποψή μου με απόλυτη υπευθυνότητα και συνείδηση αυτών που λέω. Ειλικρινά, λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι και ενδεικτικό της κατάντιας: αυτή η ομάδα του Παναθηναϊκού, μετά το ξόδεμα 80 εκατ. ευρώ είναι λιγότερο καλή, λιγότερο δυνατή, λιγότερο σκληρή και ανταγωνιστική και γενικά λιγότερο ΟΜΑΔΑ από τον προ τριετίας Παναθηναϊκό που φτιάχτηκε κυριολεκτικά με μηδενικό μπάτζετ. Καλό θα είναι για τον Παναθηναϊκό να το κατανοήσει χωρίς κανένα ίχνος υποκρισίας, έτσι ώστε να ελπίζει σε κάτι καλύτερο μελλοντικά.
Η Κοπεγχάγη που θαυμάζουμε όλοι σήμερα δεν απέχει πάρα πολύ από την τότε ομάδα του Παναθηναϊκού. Στη δομή της, στη λογική της, στον ανταγωνιστικό χαρακτήρα της, ακόμη και στο σύστημα με το οποίο αγωνίζεται. Για να το τεκμηριώσω ασφαλέστερα, θα θυμίσω την πορεία που έκανε αυτή η ομάδα του ΠΑΟ τη σεζόν 2008-2009 στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενισχυμένη μόνο με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα συγκριτικά με την ομάδα της προηγούμενης σεζόν. Θυμίζω ότι εκείνος ο προ τριετίας ΠΑΟ είχε νικήσει την Κοπεγχάγη (που χτίζεται εδώ και πέντε χρόνια με τον ίδιο προπονητή) μέσα στην έδρα της -και με σχετική άνεση μάλιστα- και ότι είχε στις τάξεις του ένα από τα πρώτα βιολιά της σημερινής πρωταθλήτριας Δανίας. Παρεμπιπτόντως, φημολογείται πρόταση της Ρουμπίν Καζάν ύψους 10 εκατ. ευρώ για τον Εντόι…
Σε ό,τι αφορά την εικόνα του χθεσινού ματς: ο ΠΑΟ στα πρώτα 10 λεπτά στάθηκε αρκετά καλά, έδειξε ότι ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσπάθησε να πιέσει περισσότερο στην μπάλα, να ξεκινά την άμυνά του στο ύψους του ημικυκλίου του κέντρου και να μην οπισθοχωρεί πολύ. Η αμυντική γραμμή του προσπαθούσε να βρίσκεται στα 30-35 μέτρα από το τέρμα του. Ξεκίνησε καλά ελέγχοντας τους χώρους, χωρίς όμως να ελέγχει την μπάλα. Μετά το πρώτο 10λεπτο η Κοπεγχάγη με υπομονή, καλή κυκλοφορία της μπάλας και ανάπτυξη άρχισε σταδιακά να «σπρώχνει» τον ΠΑΟ προς την περιοχή του. Τον έκανε να τρέχει πίσω από την μπάλα, έχοντας προσωπικότητα στο παιχνίδι της, εντυπωσιακή απλότητα και χωρίς να φορτσάρει ποτέ! Είχε ξεκάθαρη ανωτερότητα στη διαχείριση του αγώνα, που προκαλεί πολλές απορίες.Τα περισσότερα προβλήματα άρχισαν για τον ΠΑΟ όταν γρήγορα ο Ζιλμπέρτο και ο Γκαρσία δεν μπορούσαν να πιέζουν τους δύο κεντρικούς μέσους του αντιπάλου. Η Κοπεγχάγη πήρε τον πλήρη έλεγχο και με απλές διαδικασίες έβαλε τον ΠΑΟ στην περιοχή του. Αλλαγές παιχνιδιού με διαγώνιες μπαλιές, 2 VS 1 στα πλάγια, αλλαγή θέσεων μεταξύ Γκρόνκιερ και Βίνγκαρντ, κίνηση μεταξύ των γραμμών, πλάτος στην επίθεση από τους δύο μπακ, γρήγορο τρανζίσιον όταν έχαναν την μπάλα, πίεση ψηλά…
Αποτέλεσμα: Επικράτηση κατά κράτος για 35 λεπτά, όταν έβαλε το γκολ και είχε κατοχή μπάλας κατά 65%. Στατιστικά επιπέδου Μπάρτσα…
Το τελευταίο 10λεπτο του πρώτου ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός θυμήθηκε ότι πρέπει να πιέσει περισσότερο τους δύο κεντρικούς μέσους των Δανών, (προσπάθησε με τον Σιμάο) και τους δυσκόλεψε λίγο στην ανάπτυξη και στο άνετο μοίρασμα του παιχνιδιού. Αποφάσισε και η Κοπεγχάγη να ξεκουραστεί λίγο, κυρίως με την άψογη λειτουργία της ζώνης της, και μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου ο ΠΑΟ ανέπνευσε λίγο…
ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Ο ΠΑΟ ξεκίνησε με 2 αλλαγές επιθετικού προσανατολισμού. Γρήγορα όμως δέχθηκε και το δεύτερο γκολ και εκεί τελείωσε το ματς. Όχι πως κινδύνευσε η Κοπεγχάγη, γιατί ο Παναθηναϊκός στα 90 λεπτά έκανε ελάχιστους συνδυασμούς και δεν απείλησε ποτέ. Μετά το 2-0 η γηπεδούχος παραχώρησε χώρο, έπαιξε ξεκούραστα τη ζώνη και επέλεξε η ίδια να βγαίνει γρήγορα μπροστά όταν έκλεβε την μπάλα. Ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, δεν μπήκε γρήγορα και το τρίτο γκολ στο δοκάρι του Εντόι, γιατί το σκορ θα μπορούσε να πάρει πολύ μεγάλη έκταση.
Εκεί, πάντως, που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα από τον εφετινό Παναθηναϊκό, μας επιφύλαξε και μια έκπληξη στο δεύτερο μέρος του β' ημιχρόνου. Ο Σισέ πίσω από τον φορ (Πετρόπουλος) και αρκετές φορές στο κέντρο του γηπέδου. Δεν γνωρίζω τον εμπνευστή αυτής της σκέψης. Αν, δηλαδή, είναι ο ίδιος ο Σισέ ή ο προπονητής. Όποιος και να είναι, είναι πραγματικά περίεργο πώς του ήρθε…
Τέλος η Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό, και συνάμα τα πολύ σοβαρά και απαιτητικά παιχνίδια. Ευτυχώς, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα. Επιστροφή στο περιβάλλον του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου η ομάδα αισθάνεται πολύ πιο άνετα.
Παραμένουν όμως τα αρκετά αγωνιστικά προβλήματα, που δεν διαφέρουν πάρα πολύ από εκείνα που εδώ και καιρό έχω αναφέρει. Πολλή δουλειά περιμένει τον Παναθηναϊκό. Ήταν που ήταν γερασμένη η ομάδα, (όχι μόνο ηλικιακά), ήρθαν κι άλλοι το καλοκαίρι που δεν είναι πια στα νιάτα τους. Μόνο ο γερο-Μπορντόν (36 ετών) έλειπε για να δέσει ακόμη καλύτερα το γλυκό, ο οποίος αν δεν κάνω λάθος ήταν και στην κορυφή της μεταγραφικής λίστας. Ελπίζω πως ο ΠΑΟ άμεσα θα εγκαταλείψει αυτή τη λογική, για να μη διογκωθούν ακόμη περισσότερο τα προβλήματά του.
Πηγή gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου